Frans;105887 schreef : De recessie heeft hier in huis hard toegeslagen. Einde jaarcontract is ook einde werk. Had nog twee weken vrije dagen staan en vanaf maandag ben ik officieel werkloos.
Op maandag, mijn eerste dag zonder werk opende ik mijn ogen in de ochtend en ik dacht: de wereld ligt voor mij open. Er zijn weer nieuwe uitdagingen en ben in de gezegende situatie dat ik nu alle tijd heb om te kijken wat ik ga doen.
:woei:
Met mijn uitkering wordt ik aangeslagen op een loon wat honderden euro's meer is dan mijn huidige baan. Van een loon van anderhalf jaar geleden. De eerste drie jaar geen reden tot zorg dus.
De eerste twee vrije weken volkomen genoten binnen de sollicitaties, klussen en bezigheden. Of moet ik mij terneer buigen en wenen? De recessie in de jaren '80 waren voor mij ook actieve avontuurlijke jaren.
Maar zolang gaat het niet duren. Ik heb meer in de sociale sector gewerkt dan in de bouw. (Arbeidstherapie) Dat was maar anderhalf jaar. Dus we gaan lekker solliciteren, ons de kop niet gek laten maken en hier in Utrecht komt voor mijn persoontje wel weer wat.
En zo geschiedde. Volgende week start ik weer als groepsleider. Deze keer bij mensen met een verstandelijke handicap met daarbij nog een stoornis. Een heel leuke baan en leuke collegae.
Het komt allemaal goed uit zo, ben klaar met het opknappen in huis en andere dingen.
