Geweldige voorbereiding ook. Onderdelen, gereedschap, documentatie en niet te vergeten een overheerlijke lunch uit alle windstreken meegebracht.
Dat kon haast niet anders dan beloond worden en jahoor, na een uur sleutelen was er leven!
Alleen als je met z'n allen zo goed voorbereid bent, kun je zo snel dingen uitsluiten dat je binnen een uur toch de dader (Hall-sensor) uit de motor pakt, ook al was die al eens eerder doorgemeten en in orde bevonden.
We hadden vonk, we hadden brandstof, zowel in de leidingen als een puls op de injectoren, dus zou het iets met de timing moeten zijn. Distributie stond goed, blijft over... toch die Hall-sensor. Inderdaad genoeg mis mee, zoals hierboven op de foto's te zien. Ter controle die van Willem erin en jahoor, lopen! Goed, de eerste paar slagen niet heel enthousiast, maar na een paar tellen liep ie weer als vanouds.
Dus gevierd met een overheerlijke lunch, om daarna "nog effe" de timing goed te zetten en het distributiekapje terug te monteren. Diverse malen gestart, geen probleem. Ok, het gepruttel de eerste paar tellen bleef, maarja, hoe lang had ie niet gelopen? Terwijl wij alweer zelfvoldaan onder andere motorkappen gedoken waren, reed Hans even met Coos de straat op en neer, parkeerde en ... niet meer starten. Coos bleek dus nog een uitdaging voor ons in petto te hebben. Ja, na lang doorstarten sloeg ie soms met veel tegenzin aan, maar soms ook helemaal niet. Flink stinken naar benzine ook. Eenmaal lopend reed het echter als een zonnetje. Een langer stuk rijden, zwartgeslagen bougies schoonmaken, electrode afstand volgens het boekje instellen, het hielp allemaal niks. Warm wilde ie gewoon niet goed meer starten.
Tot overmaat van ramp begon het toen ook opeens regelmatig te regenen en moest Hans weg. Uiteindelijk maar vanaf nul begonnen met probleemzoeken, en ons lange tijd om de tuin laten leiden door een erg zwak vonkje. Die was 's ochtends veel beter te zien geweest, maar bleek uiteindelijk niet het probleem. Wisselen van ontstekingsdelen met de 940 van Baseman leek soms wat te helpen maar de verlichting was telkens van korte duur. Tijdens een van de noodgedwongen brainstorm-sessies binnen (stevige bui) een van de uitgeprinte FAQ's erbij gepakt, met de intentie het lijstje specifieke "hot start" problemen af te werken. Daarop stond nota bene ook de koelwater temperatuur sensor, maar voordat we daaraan toekwamen was Bas al op het heldere idee gekomen nog eens alle stekkertjes langs te voelen. En verdraaid, die van de koelwater temperatuur sensor zat er weliswaar op, maar niet vastgeklikt. Achteraf heel logisch, we zaten al een flinke tijd naar alle symptomen van "te rijk" te kijken (bougies, benzinelucht, slecht lopen de eerste paar slagen), en met afgekoppelde sensor (weerstand oneindig) denkt de ECU dat de motor steenkoud is. Koud ging dat nog wel, maar warm werd ie dus flink verzopen.
Dit keer ter controle vele malen gestart en gelukkig... dit keer bleef Coos het doen. Hij sprong nu eindelijk ook aan zoals het hoort, niet meer zo aarzelend. Al met al een leuke dag met mooie uitkomst!
