de Scheepvaart

Mooie verhalen! 
Mijn opa is ook een ouwe zeebonk.Hij was jarenlang werkzaam op het fabrieksschip "Willem Barentsz". Op dat schip werden de door de "jagers" gedode walvissen verwerkt tot het door kinderen gewraakte levertraan en allerhande voedingsmiddelen en gebruiksvoorwerpen. Hij heeft daar prachtige verhalen over te vertellen die mij, samen met prachtige dia's, Potvistanden, kaken en walvisbalijnen, op school al meerdere tienen voor spreekbeurten heeft opgeleverd.
Hieronder een foto van het fabrieksschip "Willem Barendsz II" en de walvisjager "AM 2, Albert W. Vinke" van de "Nederlandsche Maatschappij voor de Walvischvaart". +/- twaalf van deze jagers vergezelden de Willem Barendsz in de Zuidelijke IJszee. 
<img src=" www.zaans-industrieel-erfgoed.nl/images_9/willem-barendz-2.jpg " alt="WB" title="WB" width="350" height="238" />
Hij was daar uiteindelijk eerste stuurman, werk waar hij enorm van genoot. Toen hij in aanmerking kwam om kapitein/schipper te worden bleek bij de vereiste ogentest dat zijn ogen niet goed genoeg waren om die positie te mogen bekleden. Tot overmaat van ramp betekende dat ook dat hij dus geen eerste stuurman meer mocht zijn. Vast aan wal dus...
Gelukkig kon hij daardoor zijn kinderen wel weer zien en opvoeden. (Hij zag door de langdurige poolreizen mijn moeder pas toen ze bijna een half jaar oud was.)
Hij is tot zijn pensioen werkzaam geweest bij een grote multinational in scheepsverzekeringen. (Van Ameyde Group) Uiteindelijk heeft hij het weten te schoppen tot directeur van Europa. (exacte functie weet ik zo niet) Op zijn 70ste is hij met lichte tegenzin toch met pensioen gegaan. En wat doe je dan...? Varen! Het duurde niet lang of de eerste langdurige cruise was geboekt. De eerste en de enige. Al dat nietsdoen en de hele dag door eten was niks voor ze.Momenteel vaart hij samen met mijn oma als betalende passagiers op diverse vrachtschepen weer heel de wereld rond. Regelmatig komt het voor dat hij die reusachtige schepen (onder toeziend oog van de schipper) diverse wereldhavens mag binnensturen. Genieten!
Geen slechte manier om je pensioensdagen door te komen voor een eenvoudige zeeman dacht ik zo...
Hobbymatig zit het water ook nog een beetje in ons bloed. Mijn ouders zijn fanatieke zeilers en al hun vrije tijd gaat in hun bescheiden jacht zitten (en in mijn kids) , ik heb zelf altijd met mijn ouders gezeild en jarenlang met de Zeeverkenners de Bieschbos onveilig gemaakt en mag nog steeds erg graag zeilen.

MSuidgeest schreef : (wat is de Emotion voor buiging?)

<img src=" members.home.nl/volvoforlife/v700images/Smilies/smlach024.gif " border="0" width="29" height="15" />
Inderdaad een mooi verhaal, Jan. 

Hele mooie verhalen allemaal, dan ben ik maar een kleine jongen als zoon van een voormalig scheepskok.
Die tot overmaat van ramp per abuis dood is verklaard, dat behoeft uitleg.
In 1953 net na de watersnoodramp moest het schip van mijn ouweheer uitvaren, maar hij monsterde af, zeeland stond onder water en hij was zeeuw en mijn oma woonde daar nog.
Het schip verging een dag of wat later in de oostzee. Dit soort slechte nieuws was sneller op walcheren dan mijn vader (rampgebieden bezoeken was toen ook al niet mogelijk) dus toen hij eindelijk bij zijn ouderlijk huis aan kwam was alles in rouw gedompeld, en daarna dus niet meer.
Kort daarna is hij aan de wal gebleven en heeft mijn moeder ontmoet en het vervolg daarvan zit dit stukkie tekst te typen........

Ik herken mij ook erg in jouw verhaal, JP. Gelukkig is het bij niet zo ver gekomen dat ik mijn huis moest verkopen, maar verder heb ik ook kort voor de streep gestaan waarop ik alles ( in materiele zin) dreigde te verliezen waar ik in mijn leven hard voor heb gewerkt door de smerige streken van een aantal onbetrouwbare figuren. En dan is het geweldig dat je op zo'n manier op je thuisfront kunt terugvallen. Dan ben je rijk. ( al is het niet in materiële zin) En ga gewoon door met knokken, uiteindelijk zul je zien dat ook voor jullie het tij ( ik kom tenslotte uit de scheepvaart) ten goede gaat keren en dat je de stroom mee gaat krijgen i.p.v. tegen. En uiteindelijk kom je sterker uit zo'n strijd. En inderdaad onder deze omstandigheden leer je je echte vrienden kennen en dat blijken er minder te zijn dan je dacht. Maar blijf geloven in je zelf. Dan komt het echt goed.
In elk geval wens ik je alle geluk en succes toe.
Groeten, Jan. 

Jan, ik had niet verwacht zoveel steun te vinden, zeker niet vanuit de hoeken waar het vandaan kwam.Vrienden zijn schaars, maar niet zo schaars als ik dacht!
Bedankt voor het hart onder mijn riem!