Het einde van een tijdperk.

Tiens..
Echt Nederlands is ook je geen knollen voor citroenen laten verkopen.
Het was natuurlijk niet echt een produkt dat de vergelijking met de echte auto-industriele landen kon weerstaan indertijd.
niet qua idee, niet qua visie en niet in kwaliteit en niet in prijs.
Bovendien heeft daf ongeveer 1 miljard (!) 1.000. 000 000 gulden subsidie gekregen indertijd, alles bij elkaar.
en Born ook nog eens 1,8 miljard gulden in de tijd van de 340. (Ik las het in de autokampioenen van die tijd, zopas)
En nog wilde het niet lukken. om wat voor reden dan ook.
Maar hoe dan ook ,het blijft een heel sympathiek produkt.
 Ik zag hem staan zaterdag en ik dacht
Och wat een leuk ding! met dat uitlaatje zo in het midden aan dat beugeltje.
echt een  leuk dingetje. dus mijn sympathie heeft het.

Goh, ik wist niet dat de familie van Doorne zo'n mega bedrag heeft ontvangen destijds. Het gaf ons land destijds wellicht een bepaalde status om een heuse eigen autofabriek te hebben. En in Born kon men natuurlijk een vangnet maken voor de vele mijnwerkers die in die tijd hun banen verloren. Maar een giga bedrag, zelfs in deze tijd nog.
Ook ik weet dat het principe van de variomatic niet door van Doorne zelf is bedacht. Maar hij is wel degene geweest die het toepasbaar maakte voor een personenauto. En daarmee een automatisch autootje voor de massa maakte. Want in die tijd hadden alleen de grote amerikaanse auto's en de Mercedessen de mogelijkheid van een automaat. En die waren nou eenmaal niet betaalbaar voor de gewone man.
En dat het desondanks niet wilde lukken.............. De kostprijs lag wellicht te hoog. De van Doorne's stonden bekend als een zeer sociale werkgever en zoiets kost nu eenmaal geld. Daf is in eerste instantie denk ik ten onder gegaan aan haar imago van auto's voor invaliden en bejaarden. Toen men later dit wilde herstellen was het te laat. Bovendien waren de latere Dafjes inderdaad veel te duur voor de geboden waar. Mijn Marathonnetje kostte destijds in 1971 in standaard uitvoering Hfl. 8675,=. Een gigantisch bedrag waarvoor je bij Volkswagen, Opel , Simca, Fiat en Ford natuurlijk veel meer waar voor je geld kreeg,  objectief gezien dan. En uiteindelijk was de vaste schare liefhebbers te klein om Daf op de been te houden. En waren automatische auto's in het kleinere segment ook volop te leveren.
Maar het is jammer dat de fabrikant van deze lieve autootjes zo roemloos ten onder is gegaan. Lief omdat een Daf nooit bij mensen een gevoel van jaloezie of ander soort negatieve gevoelens oproept en riep. Met mijn verstand heb ik er afstand van gedaan maar met mijn gevoel nog lang niet.  Maar de toezegging van Carlo dat in geval van al te grote heimwee de Daf weer terug mag, is een geruststellende gedachte. 
Maar het is beter dat ie naar een liefhebber gaat die er actief wat mee doet en er weer geregeld mee gaat rijden. Want de laatste jaren reed ik er slechts 400 km per jaar mee. De toendra groene Daf 66 Coupé die ik 10 jaar geleden verkocht om dezelfde reden ( met slechts 29000 km op klok) is naar een actieve liefhebber gegaan en speelt een actieve rol in de Daf wereld. Frits kent deze auto vast wel onder de welluidende naam van Vera Polman (kenteken was 18-09-VP). En over 2 weken komt de trotse eigenaar nog eens met deze auto bij mij buurten en kunnen we nog eens lekker over deze truttenschuddertjes OH-en. En als ik weet dat mijn 55 Marathon ook zo goed terechtkomt dan heb ik er vrede mee.
En de Daf ( maakt niet uit welk model) zal altijd een warm plekje hebben in mijn hart. Tenslotte ben ik in 1977 mijn automobiele leven begonnen in een Daf.
En voor wie eens kennis wil maken met de Daf wereld, die kan ik aanraden op www.dafpoetsers.nl te kijken. Een leuk en actief forum van en voor Daf liefhebbers.

Groeten, Jan. 

Eigenlijk denk ik, dat je er toch wat erg negatief tegenaan kijkt. Als je de Dafjes vergelijkt met wat de overige autolanden op poten zetten indertijd, dan steekt het nederlandse produkt heus zo slecht niet af.
Dingen als een Renault 4, een Citroen 2CV, een Opel Kadett City, een Goggomobil, een Austin Allegro en bijvoorbeeld een Fiat 128 kan je toch ook onmogelijk als hoogstaande kwaliteit bestempelen. Je moet natuurlijk niet de fout begaan, om de Daf te vergelijken met de auto's waar,mee hij in zijn nadagen moest concurreren: tegen 1975 was het concept natuurlijk behoorlijk verouderd, reden waarom Daf met de ontwikkeling van de 77 (de latere 340) is gestart.
Al met al denk ik, dat de Daf toch wel behoorlijk wat te bieden had, en dat is ook doro heel wat mensen in nederland herkend: de verkoopaantallen in Nederland logen er toch niet om. In het buitenland kon hij echter geen potten breken: misschien ook wel omdat daar minder waardering voor automaten bestond. En laten we eerlijk zijn: zuinig is een vario niet echt...

hetgeen allemaal niet wegneemt, dat ik het leuk vind om zo af en toe een van die auto's tegen te komen, niet alleen een Daf, maar ook een goggomobil, een Allegro, een City, etc...al is het maar omdat ze in mijn jeugd het straatbeeld bevolkten (goed, die Goggo niet...) en ze nu bijna verdwenen zijn.

Dat heb ik met mijn 55 Marathon coupé gehaald van APK tot APK. Ik zit er ook aan te denken om die DAF weg te doen. (Hij komt toch nooit af) Maar om er weer een ander "ding" voor in de plaats te nemen... Ik heb het juist een beetje gahad met al die materie in dit aardse bestaan. Ik geniet intens van mijn "nieuwe" zes-in-lijn. De 55 staat nu in de garage te wachten met twee gebroken riemen. Nadat ik eerst een jaar met één riem heb rondgereden. Maar waarschijnlijk vervang ik de slingergewichten en gooi er een paar verse riemen om en ga weer fijn boenderen met dat ding. Koop ik nog even een HVLP verfspuit en blaas hem helemaal mostana. Ziet hij er ook weer een beetje uit. Alleen dat afplakken van mijn garage.
Grappig trouwens al die Dafiniteit in de 700club.
Waarschijnlijk waren de DAF-rijders al gewend aan het benzineverbruik en dachten ze, "Met dat benzineverbruik kan ik net zo goed een twee keer zo grote en zware auto rijden".

jsnijder schreef : Maar het is beter dat ie naar een liefhebber gaat die er actief wat mee doet en er weer geregeld mee gaat rijden. Want de laatste jaren reed ik er slechts 400 km per jaar mee.

Ik had hem met liefde elke week even voor je uit de garage gehaald en uitgelaten hoor! Dan had ik hem zelfs gewassen weer teruggezet...
Echt een prachtig exemplaar!