B- en D-stijl speakers. Vind de versterker dat wel fijn?

Hallo Volvisti
Volgens het schema van de S90 en V90 van modeljaar 1998 zijn de B- en D-stijlspeakers (indien aanwezig) parallel aan de speakers in de achterdeur aangesloten. Hoe zit dat met de impedantie? Meestal staat er in de beschrijving van een radio/versterker aangegeven, dat de totale impedantie per kanaal een bepaalde waarde moet hebben. Meestal 4 of 8 Ohm. Maar bij meerdere parallel aangesloten speakers zakt die toch? Of geldt dat alleen voor een "gewone" weerstand?
Groetjes
Mathy

Anders is de kans erg groot dat de versterker overbelast raakt. Dat weet ik uit ervaring uit de tijd dat ik nog radio's repareerde en sloopte voor de lol. Ik heb toen wel eens een paar keer een eindtrap opgeblazen door iets teveel parallel aangesloten luidsprekers. Maar 2 van 8 ohm parallel is 4 ohm, dus dat kan. Ik heb zelf in mijn VW-busje een paar extra piezo tweeters parallel aangesloten, de boxen in de deur hadden nauwelijks hoge tonen, en de plek is ook waardeloos. Het is verbluffend wat een paar van die kleine dingetjes op het dashboard het geluid kunnen verbeteren. Dat is trouwens 4 ohm in de deur en 8 ohm parallel op de dash. Maar het verschil in impedantie en weerstand heeft volgens mij met de frequentie te maken. Als je dus een hoge tonen speakertje inschakelt dat met een condensatortje alleen het hoog weergeeft, is dat voor de lage tonen dus een hele grote weerstand. En die hoge tonen die wel "dubbel" worden weergegeven hebben dan weer erg weinig vermogen, waardoor je daarmee je versterker niet zo snel opblaast. Maar als iemand het beter weet hoor ik het wel.

Volgens mij is het niet zo simpel dat je de totale impedantie mag delen door het aantal speakers. Zie ook de formule voor parallelweerstanden. Opmerking over de filters is een goede, als de frequentiebereiken elkaar niet of nauwelijks overlappen kan het denk ik niet zoveel kwaad. Je stuurt een stroompje door een spoel wat een magnetisch veld creeert. De spoel probeert het magnetisch veld gelijk te houden en er komt een soort tegenstroom (juiste naam vergeten). De hogte van de spanning die daarmee gepaard gaat, is denk ik afhankelijk van de impedantie. Bij een parellel schakeling krijg je een dubbele stroom terug op je versterker.

Volgens mij was het zo, dat bij het parallel schakelen van weerstanden en dus ook speakers, de formule is 1 gedeeld door de weerstand van speaker 1 + 1 gedeeld door de weerstand van speaker 2 enz. enz. en als je dat allemaal bij elkaar opgeteld hebt, dan draai je het weer om en heb je de weerstand. Die per definitie lager ligt dan de laagste weerstand uit de parallelschakeling. Maar ik moet nu echt 13 jaar terug graven.
Dus 1 speaker met 8 ohm en 1 speaker met 8 ohm = 1/8 + 1/8 = 2/8 en als je dat omdraait is het dus 4 ohm. 1 speaker van 4 ohm plus 1 speaker van 8 ohm, is 1/6 + 1/8 1 = 6/48 + 8/48 = 14/48 = 3,4 ohm.

EndlessQuest schreef : 1 speaker van 4 ohm plus 1 speaker van 8 ohm, is 1/6 + 1/8 1 = 6/48 + 8/48 = 14/48 = 3,4 ohm.

Je bedoelt natuurlijk 1/4 + 1/8 = 3/8, omdraaien: 2.67
Maar dat zou zo zijn volgens mij als de weerstand frequentie-onafhankelijk is, maar dat is hij niet met spoelen en condensatoren in het circuit. Dus wat ik dacht is als de doorlaatfrequenties van de speakers elkaar niet overlappen dat er dus voor geen enkele frequentie een lagere weerstand optreed dan de laagste van de 2.
Oh ja, en de tegenwerkende stroom van een spoel heet zelfinductie (even wikipedia geraadpleegd).

ehm, ja dat kan ik bedoel hebben. Of bij een speaker van 6 ohm en 1 van 8, dan klopt de formule ook. Maar goed, de berekening is wel duidelijk volgens mij.
Ik kan mij uit het grijze verleden echter niet meer herinneren dat die frequentie een rol speelde. Waarmee ik dus niet zeg dat het niet zo is, maar simpelweg dat ik het mij echt niet meer kan herinneren.
ik kan mij ook geen formules meer herinneren waarbij frequentie een factor was in de weerstand eigenlijk. Iemand een Binas bij de hand?
Groeten,
Richard

Ik heb vroeger wel eens een 2-weg luidspreker gebouwd, en daar moest een scheidingsfilter in. Toen had ik geen geld voor zoiets, maar heb toen (vanuit een boekje van de bibliotheek) zelf iets in elkaar geknutseld met een condensator en een spoeltje dat ik nog had liggen.
Wat ik nog weet is dat hogere frequenties gedempt worden door een spoel. Dat komt omdat een spoel een hoge weerstand heeft tegen gelijkstroom die na een tijdje 'verdwijnt' als het magnetisch veld is opgewekt. Dat komt omdat het magnetisch veld dat wordt opgebouwd ook weer een stroom opwekt in tegenovergestelde richting, dat is die eerder genoemde zelf-inductie. Na een tijdje is de stroomsterkte constant. Dat betekent dus dat voor hoge frequenties (= snel wisselende stroomrichting) de tijd te kort is om de stroomsterkte op te bouwen, voordat de zelfinductie is overwonnen is de stroomrichting al weer veranderd. Voor zulke hoge frequenties is er dus een nagenoeg oneindige weerstand. Daarom heet zo'n spoeltje ook een smoorspoel, die smoort ahw. de doorgang van hogere frequenties.
Het omgekeerde werkt een condensator. Dat is een soort mini-accu. Die kan je opladen (heel snel), daarna is de stroomsterkte nul (weerstand vrijwel oneindig), en als je dan de stroomrichting omdraait (zoals bij wisselspanning) ontlaadt hij eerst voordat hij in omgekeerde richting weer wordt opgeladen. Daardoor is er dus een weerstand voor lage frequenties, die worden heel even doorgelaten, maar daarna geblokkeerd. Terwijl hoge frequenties alweer van richting zijn veranderd voordat de condensator is opgeladen.
Bij wisselstroom heeft het (op gewone 'ohmse' weerstand na) volgens mij alleen met de frequentie te maken en de waarde van de condensator (of spoel) wat de weerstand is die de stroom ondervind. Die heet dan impedantie, en dat is volgens mij een uitgebreider woord voor weerstand, want frequentie-afhankelijk bij wisselstroom.

Weerstand en impedantie zijn inderdaad verschillend. Zuivere weerstand (ook wel ohmse weerstand genoemd) treedt alleen op bij gelijkspanning. Impedantie is meer een maat voor hoe sterk het systeem reageert op wisselspanning of signalen met een wisselende spanning. Die reactie wordt heet zelfinductie en komt voor uit het "tegenwerken" van het magnetisch veld dat opgewekt wordt door de stroom die gelopen heeft. Lage impedantie houdt in dat het signaal zoals het binnenkomt nauwelijks wordt gedempt maar dat de reactie ook niet/nauwelijks gedempt wordt. Hoge impedantie betekent meer demping, maar ook dat het signaal meer gedempt wordt als het binnenkomt. In werkelijkheid heb je natuurlijk beide, zeker in luidsprekersignalen.

Dan komt het nu dus eigenlijk neer op de vraag; bereken je de totale weerstand en impedantie bij parallel geschakelde weerstanden of in dit geval speakers, op de zelfde manier, of is er een verschil in de berekening voor ohmse weerstand en voor impedantie. En zoals ik al zei, ik kan mij niet meer herinneren dat daar verschillende berekeningen voor zijn.
Ik kan mij zo logisch beredenerend ook niet indenken dat het anders is, omdat in de impedantie al het verhaal van frequentie en zelfinductie is verrekend. Toch? Daarna zou dan de berekening hetzelfde kunnen zijn.
Helaas heb ik mijn oude trouwe Binas boekje al ingepakt voor de verhuizing, dus ik kan het niet opzoeken. Misschien dat Wikipedia uitkomst biedt....

Wikipedia biedt uitkomst;
Rekenen met impedanties
In een serieschakeling van componenten worden, net als bij weerstanden, de impedanties opgeteld: In een parallelschakeling van componenten worden, net als bij weerstanden, de geleidingen opgeteld voor het totaal: nl.wikipedia.org/wiki/Impedantie