Nou, alles zit weer in elkaar en werkt:f. Foto's? Ik wilde wel maar heb niet zo'n fancy camera voor al het microwerk. Want dat is het, het blijft gepriegel op de vierkante milimeter! Ik heb heel wat krassen op mijn vingers van het werken in zeer (te) smalle ruimten. "Hoe kun je het zo precies ontwerpen", heb ik mij gedurende deze reparatie dikwijls afgevraagd. Iets dikkere vingers en het was niet gelukt (of misschien wel, maar dan langs een heel andere route?).
Hoe dan ook, ik heb een 340 DL uit 1985. De dikke kabel van de aanjager komt inderdaad los door er aan te trekken. Dan kun je bij het lampje dat de knop van de aanjager en de schuiven verlicht. Tegen het gaatje van de lamp voor de aanjager zit een ander klein gaatje en daar gaat een heel dun staafje in, dat het licht van het lampje via vier bruine draadjes naar de schuiven transporteert. Wanneer je de schuifjes eraf trekt zie je erachter in wat er over blijft een klein wit lichtpuntje verschijnen. Via deze lichtpuntjes worden de schuiven indirect verlicht.
De aanstekerverlichting werkt overigens een beetje op dezelfde indirecte manier van verlichting maar dan via een groen soort plastic dat het licht geleidt.
Waar ik nog het meest verbaasd over was was het feit dat er bedrading lag voor de verlichting van de klok maar niet was gebruikt:wtf2:. Misschien had de vorige eigenaar heel gevoelige ogen;).
Wat ik van alles het lastigst vond was het loshalen van de stekers en snelheidsmeterkabel van de dashboardunit. Ik kon er soms net wel en soms weer net niet goed bij en had soms ook het idee dat ik te veel druk uitoefende op andere onderdeeltjes terwijl ik bezig was om die stekers eruit en erin te krijgen. Ik bleef wel vaak denken: "Dit moet toch makkelijker kunnen"?:crazy1:
Samengevat: veel geoefend, veel geleerd, veel geergerd, maar toch 'moe maar voldaan'.
