Het is inmiddels een goede traditie geworden dat Regio Oost binnen de Volvo Klassieker Vereniging start met de eerste rit van het seizoen: de Snertrit. Voor de derde keer al weer, maar deze keer is het in verband met het jubileumjaar van de Vereniging een landelijke activiteit geworden.
Zoals te verwachten in januari is het onzeker of de weersgoden een beetje meewerken. We wachten met spanning de weerberichten af en die maken het nog spannender: eventueel wordt sneeuw en ijzel verwacht. Maar als we 's ochtends naar buiten kijken ziet het er weliswaar wat grauw uit, maar het is nog droog en van sneeuw is niets te merken. We besluiten toch lekker met onze klassieke Volvo op pad te gaan. En als het dan toch mocht gaan sneeuwen, nou ja, het is tenslotte een Volvo!
Het startpunt is restaurant De Middenstip in Epe. We zijn al vroeg aanwezig, en we kunnen onze bolide makkelijk parkeren. Later zal blijken dat er in totaal 88 auto's meedoen en die kunnen tenslotte, zij het met enige moeite, ook nog een plekje vinden. We hebben in ieder geval genoeg tijd om lekker met iedereen bij te praten.
Als de zaal inmiddels behoorlijk vol is, worden we welkom geheten door Marc Harleman. Hij legt uit dat het nu een landelijke rit is, en dat we door het meedoen tegelijk meedingen naar de verloting van de Volvo aan het eind van het jubileumjaar. En verder legt hij uit dat we behalve een mooie rit rijden, ook nog een aantal leuke spelletjes kunnen doen waar we uiteindelijk ook weer mooie prijzen mee kunnen winnen.
Het begint al bij de start: we moeten zo dicht mogelijk met onze auto naar een paaltje rijden. Dat is soms al moeilijk genoeg, maar dit keer is er een verrassing: de chauffeur krijgt een geblindeerde bril op en de bijrijd(st)er moet aanwijzingen geven. Dat is een raar gevoel: je weet niet eens of je wel rijdt, en je wil ook niet te snel gaan. De bijrijdster zegt dan: "kom, rijden " terwijl je denkt dat je al rijdt, en je weet ook niet hoever je er nog vanaf bent. Uiteindelijk stoppen we op 30 centimeter. Dat lijkt netjes, tot we horen dat er ook mensen zijn die enkele centimeters halen.
De rit start met een mooi gedeelte door de bossen van de Veluwe. Het ziet er nog winters uit, maar heeft wel sfeer. En zoals altijd is het heerlijk toeren over zulke rustige weggetjes. Het is keer op keer weer knap om zo'n route samen te stellen. De eerste tussenstop is een grote uitkijktoren bij Nunspeet. Je mag er gratis op, en de parkeerplaats staat dan ook vol met Volvo's van alle jaren.
Het is een hele klim, en een beetje beangstigend ook want de toren wiebelt behoorlijk als je boven staat, maar het uitzicht is inderdaad schitterend. Het is nu wat nevelig, maar met helder weer kan je een stuk over het Veluwemeer en de Flevopolder kijken. Aan de andere kant natuurlijk over de bossen, maar daar is minder aan te zien, gewoon veel groen.
Op de parkeerplaats speelt zich nog iets interessants af: een van de deelnemers ziet plotseling zijn oude Volvo en besluit er bij te gaan staan wachten tot de eigenaar weer komt. Ondertussen komt er nog iemand naar de auto. Niet de eigenaar, maar óók een vorige eigenaar. Uiteindelijk staan de drie eigenaren om de zelfde auto!
We vervolgen onze weg en rijden nu door het boerenland van de Veluwezoom richting Elburg. De routebeschrijving geeft aan dat we op de grote parkeerplaats tegenover Garage Janse moeten parkeren. Garage Janse kennen we al van de altijd zeer geslaagde sleuteldagen. Binnen, in de showroom, kunnen we natuurlijk een serie mooie Volvo's bewonderen, maar daar komen we uiteindelijk niet voor. Hier is het tweede en het derde spelletje. Allereerst doen we mee aan het 'kaartenspel'. We moeten drie kaarten trekken, waar – achterop – een artikel staat wat je in je auto hoort te hebben. Wij trekken een gevarendriehoek, reservelampjes en autopapieren. Rennen naar de auto, spullen pakken, en weer terug. Ruim een minuut. Niet slecht, maar er zijn nog veel snellere tijden. Maar ook een valpartij waar een deelnemer struikelt en zijn been openhaalt. Tja, sport...
Het andere spel laat zich duidelijk horen: je moet met een soort elektrische pen een parcours volgen in de vorm van "Oost". Het bestaat uit een 'weggetje' tussen twee koperen randen. Als je de rand aanraakt met je pen, gaat er een claxon af. Iedere keer schrikken we weer. Toch zijn er deelnemers die het helemaal stil weten te houden en nog een snelle tijd hebben ook!
We besluiten de traditie van Garage Janssen met de sleuteldag te volgen en kibbelingen te gaan eten. We zijn niet de enigen, en treffen meerdere deelnemers bij de visboer.
De rit gaat weer verder, wederom over het boerenland langs het Veluwemeer. Het wordt al een beetje nevelig en donkerder en dat accentueert de leegte van dat gebied nog eens. Toch blijken we niet alleen, we komen een groepje jagers tegen: geweer opengebroken over de arm, hond aan de voet, en aan de andere hand bungelt een geschoten eend. Het buitenleven...
We komen uiteindelijk in de buurt van de IJssel en zakken af in de richting van Hattem. Daar moeten we de parkeerplaats van de haven op. De Volvo vlag wijst ons al de weg, en anders was het wel de rij geparkeerde Volvo klassiekers. We sluiten in de rij aan en melden ons bij het derde spel. Het is er modderig en koud, maar we worden verwelkomd met vuurkorven en de mogelijkheid om marshmellows te roosteren. Het spel bestaat uit het voelen en tasten van een aantal dingen in een zak. We verwachten natuurlijk Volvo onderdelen, maar het blijken achteraf allemaal 'vrouwendingen' te zijn: een nagelvijl, spiegeltje, mascara borsteltje, etc. Dat is verrassend, maar gelukkig hebben we een bijrijdster en we komen er toch uit.
Dan voert de rit terug naar de start. Eerst nog een stukje langs de IJsseldijk en wat later zijn we weer terug bij De Middenstip. De parkeerplaats staat inmiddels vol maar we vinden nog een plekje aan de weg. Binnen hetzelfde beeld: de grote zaal is al vol, maar in een zijzaal is nog plaats genoeg. We moeten eerst nog het laatste spel afwerken: in een pot zitten erwten. We moeten raden hoeveel gram erwten er in zitten. Lastig, maar we proberen het toch. Dan legt Marc uit hoe het snertbuffet werkt. We wachten even op onze beurt en sluiten dan aan in de rij. Een kop heerlijke snert, er is stokbrood met kruidenboter, en er zijn stukjes roggebrood met katenspek al zijn die al snel uitverkocht. Gelukkig wordt het later weer aangevuld. Alles prima voor elkaar! En iedereen laat het zich meerdere malen goed smaken.
En dan de prijsuitreiking. Allereerst vertelt Marc hoeveel erwten het waren: 444 gram, afgeleid van het 44 jarig jubileum van de - voormalige - V44 Vereniging. Er waren twee mensen die zo slim waren geweest om dit te bedenken. Vervolgens gaan er vijf prijswinnaars naar huis met mooie prijzen, al dan niet verzorgd door onze diverse sponsors.
Na een afsluitend woord van dank voor allen die aan deze geweldige dag hebben meegewerkt, gaan we weer voldaan en tevreden op weg naar huis.
Het was een mooie dag, een traditie die op weg is uit te groeien in de richting van een landelijke activiteit als bijvoorbeeld de HerfstTintenToerTocht of de Zeelandrit.
Marc, en alle anderen, bedankt!
