Een Snertrit, Snertbuffet en Snertweer met voorspellingen van kletterbuien en windstoten. Zie hier de ingrediënten waarmee Regio Oost de aftrap geeft voor het nieuwe seizoen.
Zondagmorgen 7 februari 2016. Vandaag is de Snertrit van Regio Oost. We worden gewekt met een flink gekletter buiten. Dat voorspelt niet veel goeds. En we besluiten om de rit maar niet met onze klassieker te rijden. De ruitenwissers van een Kattenrug doen het nou niet zo geweldig dat je daar in kletterbuien mee wil gaan rijden. En die zijn voor vandaag voorspeld, evenals flinke windstoten. Later zal blijken dat deze voorspelling gelukkig niet klopt, maar dat weten we dan nog niet. Dus wordt de gewone huis-Volvo ingespannen en mag de Kattenrug lekker onder zijn jasje verder slapen.
Het beginpunt, restaurant De Lierderhoeve in Beekbergen, is niet ver van ons vandaan en we zijn dus aardig op tijd aanwezig. Op de parkeerplaats toch al een tiental Volvo's en later zullen dat er nog veel meer worden. Uiteindelijk doen er 60 equipes mee. En verrassend veel daarvan zijn toch klassieke Volvo's. Binnen staat de koffie klaar en mogen we gebak uitzoeken, nog een hele klus want er is heel veel keus uit allemaal lekkers. De zaal loopt vol en we hebben ruim de tijd om bij te praten met alle bekenden. En dan neemt Marc Harleman het woord en heet ons welkom, legt even uit hoe het allemaal werkt en wenst ons een goede rit.
Het is nog even manoeuvreren om de parkeerplaats af te komen als iedereen tegelijk de nauwe uitgang wil nemen, maar dan rijden we gezellig in een 'treintje' de mooie Veluwe in. Het begint al met een mooie bochtige bosweg waarna we het kleine maar toeristische Hoenderloo doorkruisen. Je bent er ook zo doorheen. En dan een wat langer stuk over de provinciale weg. Bij een van de komende rotondes moeten we bij de tweede rechtsaf volgens de beschrijving. De voorste auto in het treintje gaat echter rechtdoor. Wij volgen de instructies en gaan wel rechtsaf, maar alle volgers hebben blijkbaar meer vertrouwen in een Amazon dan in een moderne Volvo en volgen braaf de verkeerde route. Plotseling rijden we in ons eentje de verdere route. Die voert ons nu door het boerenland in de buurt van Wekerom en Barneveld. We komen nog even over de weg waar Dries Bakkenes van Volvo Klassiekers zich bevindt, maar gaan al snel een andere kant op. En nog steeds alleen op de weg; het is zondag en in deze streken geldt nog duidelijk de zondagsrust. Het maakt het rijden over deze boeren weggetjes wel makkelijker, maar wie wat wil eten of drinken heeft een probleem want alle gelegenheden zitten dicht. En dan wordt onze eenzaamheid even verbroken, een roodkleurige 140 komt met volle vaart op ons afgestoven, we gaan maar even opzij en ze kunnen er net langs. En zo weer uit het zicht verdwenen. Ach ja, de jeugd... Wij hebben niet zo'n haast meer. Inmiddels zijn we dorpen als Kootwijkerbroek en Voorthuizen gepasseerd en storten ons bij Putten weer in de bossen van de Veluwe. Het is er nog winters maar toch mooi om te zien.
Langzamerhand zijn we wel toe aan een sanitaire stop en wat eten, en we besluiten te stoppen bij Kasteel Staverden. Een mooi wit kasteeltje in een grote vijver. Er naast is een brasserie in het oude koetshuis. En hier geen last van zondagsrust, ze zijn open en het is er druk. De twee parkeerplaatsen zijn al aardig vol. Even later zien we de ene na de andere klassieke Volvo het terrein oprijden, dit voorziet duidelijk in een behoefte. De rit gaat weer verder door de bossen en over een heide. Het is even spannend want er staan borden dat de weg is afgesloten vanwege de Apeldoornse Midwinter Marathon, maar gelukkig staan de hekken opzij geschoven. Blijkbaar is de marathon net voorbij en de weg weer vrij. Even een stuk grote weg, en dan weer verder over secundaire wegen de bossen door. Een stukje onverhard en we komen bij Halte Assel. Een bekende uitspanning midden in de bossen. We hebben nog geen honger, die bewaren we voor de snert, en we rijden door richting Apeldoorn en Beekbergen. Uiteindelijk komen we netjes op tijd weer bij de Lierderhoeve. Een mooie rit gereden met een mooie afwisseling van bossen en boerenland. En dat 'snertweer'? Dat is ontzettend meegevallen, de voorspellingen hadden het gelukkig helemaal mis, wel veel zwarte wolken maar daar tussendoor een heerlijk zonnetje en geen drupje regen.
En nu op naar het Snertbuffet. We zitten gezellig vooraf een drankje te drinken als Marc weer de microfoon grijpt. Hij hoopt dat we een leuke rit hebben gereden (ja, applaus!) en dan vertelt hij dat dit de vijfde Snertrit is en dus een lustrum. En dat er elf equipes zijn die ze alle vijf hebben gereden. Die worden nu naar voren geroepen. En dan vertelt Marc dat zij nu zelf hun snert mogen maken. Ja, niet nu, maar straks, thuis, en iedere equipe krijgt een zak uitgereikt met alle ingrediënten voor een aangeklede erwtensoep, dus inclusief vlees, worst, roggenbrood, etcetera. Dat is nog eens een originele verrassing! Oh ja, en ze moeten allemaal een foto inleveren van het gemaakte eindproduct.
Inmiddels is het tijd voor de snert hier aan tafel. We kijken om ons heen en vragen ons af waar het snertbuffet dan wel zal zijn, er staat nog niets. Maar dan komen de serveersters met witte emaille emmertjes die op tafel worden gezet. Daar zit de snert in. En borden met stokbrood en roggenbrood met katenspek er bij. We bedienen ons zelf. En het is een heerlijke snert. Zo heerlijk, dat velen nog wel een bordje lusten, en daar had de keuken even niet op gerekend. Maar daar gaan ze wat aan doen en een tijdje later komen de emmertjes opnieuw op tafel. En de tweede serie smaakt ons haast nog beter.
Maar dan is het wel weer eens tijd om af te sluiten. Na nog wat gezellig napraten gaan de deelnemers voldaan naar huis. Het was in alle opzichten een mooie start van het seizoen. Marc en Esz, hartelijk dank voor de organisatie. En laten we vooral op deze weg doorgaan naar het volgende lustrum!
