Zaterdag 5 oktober 2019, het belooft zowaar een mooie dag te worden na alle regen, dus op naar de sleuteldag in Heerde. Het is samen met de Katterugclub, dus weinig discussie met welke auto ik ga: natuurlijk krijgt onze trouwe Katterug de taak om me er heen te brengen. Ik hoef niet te sleutelen, de olie hebben we bij de voorjaarsdag al verwisseld en de paar grote klussen die er aan komen zijn niet geschikt voor deze dag.Het industrieterrein in Heerde is niet moeilijk te vinden en als ik bij de garage aankom is het wel duidelijk: de smalle oprit langs de garage puilt uit van de Katteruggen en Duets, daar kan ik niet meer bij. Ik sluit aan bij een rij Katteruggen op de parkeerplaats van de overbuurman, daar wordt op zaterdag toch niet gewerkt. Leuk gezicht, mijn grijze Katterug naast nog twee grijze broertjes (of zijn het zusjes?). Hebben ze wat bij te praten.
Ik ga zelf maar snel een praatje maken aan de overkant. Het is er gezellig druk, binnen in de garage zijn de drie bruggen bezet en alle ruimte er omheen wordt ook gebruikt om te sleutelen. Vooral Katteruggen natuurlijk, maar ook een verdwaalde Amazon, een paar 240’s en een 1800. Er wordt olie ververst, een auto wordt voorzien van verse tectyl en op een van de bruggen worden de motor- en versnellingsbak rubbers vernieuwd. Dat is typisch zo’n klus die je thuis moeilijk kunt doen maar die op de brug een stuk prettiger is. En op de andere brug staat een blauwe Katterug waar de achterrem steeds van vastslaat. Dat is een probleem wat goed aangepakt moet worden. Nu gaat in ieder geval het wiel er af en straks horen we misschien wel wat er aan de hand is. Ondertussen wordt me een lekker kopje koffie aangereikt en er staat een bord op tafel met allemaal lekkere roomsoesjes. Zo kom je de dag wel door. Ook al hoef ik zelf niet te sleutelen, zo’n dag is alleen al leuk om bij te praten en te kijken wat anderen allemaal doen. De koffie is op en ik loop weer wat rond. Ondertussen wordt een mooie crème Katterug getaxeerd door onze TC-er Gerrit ter Haar en zo gebeurt er van alles. Ik loop wat verder door de garage en in een zijruimte zie ik ineens een rij auto’s in rally uitvoering. Een paar Volvo’s maar ook een drietal Porsches. Ik raak aan de praat met de eigenaar van de garage, Gerbrand van Lohuizen. Hij vertelt me dat dit eigenlijk een uit de hand gelopen hobby is. Twaalf jaar geleden, toen hij nog monteur was bij een andere garage, had hij geholpen om een Simca Aronde klaar te maken voor de Tulpen rally. Die Simca was zo slecht dat alles aangepakt moest worden, maar hij heeft dankzij de goede zorg van Gerbrand de Tulpen rally wel gehaald. Uit die actie is een vriendschap geboren en zijn verdere contacten ontstaan en zo is het balletje gaan rollen. Nu bouwt en onderhoudt Gerbrand dus rallywagens voor klanten.
Ik ga maar eens even buiten kijken. Ineens valt mijn oog op een prachtige dichte aanhanger met Katterug taferelen op de zijkant. Het blijkt de gereedschapswagen te zijn van de Katterugclub. Er gaat een zijdeurtje open en ik zie een uiterst professionele gereedschapskast met laden. Hier kan je een garagebedrijf mee bedienen. Ze hebben het goed voor elkaar!
Ik loop even verder en daar wordt gesleuteld aan een 1800S. De wisselstroomdynamo wordt verwisseld. De nieuwe heeft geen spanningsregelaar meer nodig, dus die ligt al op de grond er naast. De nieuwe dynamo gaat er in, maar er is een ‘klein’ probleempje: de schoepen van de dynamopoelie lopen tegen de beugel aan waarmee hij vast zit. Uiteindelijk wordt dat opgelost met een hulpstukje aan de beugel dat Van Lohuizen heeft liggen. Maar dan zijn ze er nog niet, want er zitten meer draden aan de draadboom dan er aansluitingen aan de dynamo zijn. Wat moet nu waar? Telefonisch contact met Dries Bakkenes zou uitkomst moeten bieden. Maar uiteindelijk blijkt de dynamo toch niet te werken. Verwisselen van de aansluitingen werkt ook niet. Dan de oude er maar weer in. Die werkt ook niet, maar je hebt hem wel nodig om de v-snaar te spannen. Deprimerend is het wel, dus eerst maar weer een kop koffie. Binnen blijkt er een lunch te zijn. Een grote zak broodjes, een stevig broodmes, een hoeveelheid beleg en een hele grote pan soep. Het is duidelijk zelfbediening en dat gaat perfect. Iedereen loopt tevreden op een broodje te kauwen of uit een kommetje soep te lepelen.
Uitgerust en gelaafd gaan we weer verder. Ik had ooit beloofd om te helpen de carburateurs van de 1800 af te stellen en dat zou nu mooi kunnen. Ik had alvast wat handige hulpmiddeltjes meegenomen, dus we zijn aan de slag gegaan. Het bleek nodig, één carburateur deed nauwelijks mee, en ze stonden bovendien veel te rijk. Met een doorzichtige bougie kan je dat prima zien. Uiteindelijk loopt hij een stuk beter.
Dan is het wel zo ongeveer tijd om weer te gaan. Nog even binnen kijken. De blauwe Kattenrug staat nog met de rem open, maar het probleem lijkt duidelijk: de handrem is te strak afgesteld. Daar wordt nu aan gewerkt, dat komt goed.
Nog even Gerbrand van Lohuizen en zijn monteurs gedag zeggen en bedanken voor hun gastvrijheid en dan gaat mijn grijze Katterug weer naar huis.
Het was een mooie sleuteldag, een prima samenwerking met de Katterugclub. Nogmaals hartelijk dank aan garage Van Lohuizen, de Katterugclub en alle anderen die hebben meegewerkt om hier een succes van te maken.
Jon Noomen
