balancering

Wat wordt er eigenlijk bij de balancering van wielen eigenlijk gebalanceerd? Is dat een slingerende beweging t.o.v. het verticale vlak of is dat een slingerende beweging t.o.v. het horizontale vlak (of allebei)? En kan een goed gebalanceerd wiel desondanks trillingen bij bepaalde snelheden veroorzaken?

Die loodjes zijn bedoeld om de gewichtsmatige a-centriciteit (mooi woord) van het wiel zoveel als mogelijk op te heffen. Trillingen zitten `m na balancering vaak in oneffenheden in het loopvlak van de band. Weinig aan te doen, of je wilt gruwelijk vaak vervangen...

Geen enkel draaiend onderdeel (band, wiel, remtrommel/schijf, as) is in perfecte balans. Om de som van alle afwijkingen te compenseren word de band/wielcombinatie uitgebalanceerd. Alle onderdelen kunnen een slingering (verticaal, horizontaal) hebben maar ook een onbalans doordat er afwijkingen in het gewicht zitten. Een band die niet waarneembaar slingert, kan wel plaatselijk wat meer/minder gewicht hebben. Een modern balanceerapparaat pakt alles mee, balanceert statisch en dynamisch en houdt rekening met velgdiameter en -breedte; vandaar ook loodjes aan binnen en buitenkant van de velg. Als er meer dan bv. 30-40 gram op zou moeten moet je de band een halve slag op de velg draaien. De afwijkingen van band en wiel zitten dan toevallig bij elkaar, en dat ga je dan al simpel compenseren. Balanceren gebeurt op de kritische snelheden tussen 80 en 120 per uur. Als dat niet helpt ga je de band/wielcombinatie "aan de auto" balanceren, dan pak je nl. de onbalans van remtrommel/schijf en as ook mee. Zorg er wel voor dat alles wat draait niet meer tolerantie /afwijking heeft dan toegestaan. Heb je teveel speling op bv de wiellagers, dan kan je balanceren wat je wilt, maar het wordt nooit goed. Zorg ook voor goede uitlijning. Alles heeft met elkaar te maken en moet kloppen. Let ook op dat de wielmoeren met een momentsleutel worden vastgezet, anders kan je de trommel/schijf kromtrekken en ben je nog verder van huis.