servicekaartjes

Ik ben ook dol op mijn 144s. Een vriend van me heeft een vroege 145. Toen ik die wagen voor het eerst zag viel ik als een blok voor het minimalistische design en ben op zoek gegaan naar een sedan.
De 140 is een ondergewaardeerde auto en trekt weinig liefhebbers. Dat snap ik niet.

Ik ook niet, de 140 heeft veel karakter, gaat altijd door en "groeit op je"! Een echte kilometervreter en snelweg-express. Ik heb er meer mee dan met de Amazon Combi, die toch ook erg leuk is. De 145 begint zelfs echt schaars te worden.

Dat heb ik dus ook. Ik vind een Amazon een prachtige wagen maar het ontwerp is heel vertrouwd. De 140 is echt een aparte auto.
Helaas worden veel van deze Volvo's als knakenbak opgereden en weggegooid. De meesten zie ik dicht geplamuurd staan te verpieteren op straat. Jammer.

Er zijn hier binnen de club gelukkig nog een aantal mensen die er ook zo over denken. Die moeten dan de auto's maar behouden! Ik begon met een 142, de mooiste en fijnste van allemaal, terwijl ik over het algemeen een stationcar mens ben!
(Mijn 144 gaat ook al verloren voor Nederland, ik haal hem naar mij toe)

ff terug naar het draadje over de 140, deze is lang ondergewaardeerd t.o.v. de Amazon.
Ik weet nog goed dat mijn vader in '70 de 4-deurs Amazon inruilde voor een 142, weg mijn eigen deur en de donkere SU brul.
Heb nog de littekens staan in mijn benen, van de haak aan de zijkant van de voorstoel, waar ik meestal tegenaan stootte.

Ook in de hobby duurde het tot 2006, toen ik viel voor een grijze144-S uit Zwitserland, rood leer, Golde schuifdak, B20B met J-type overdrive, brede Crohn Prinz velgen. Het restauratie verslag staat hier op de site.
Dan ga je er van genieten, schijfremmen rondom, met de OD moeiteloos in het verkeer mee, 1:9 à 10 op LPG (snelweg)
Stuurbekrachtiging en achterruitverwarming.
Binnen een jaar had ik er twee bij, een rode en een groene 142, en een 145Express.
De Express moest wel veel aan gebeuren, wat kunnen die 140's roesten...en die voorruiten lekken.
Zie het maar als een uitdaging
vandaag kwam Robert zijn 142E brengen.
Een originele goudkleurige E, met de D-Jetronic en veel electrische problemen.

Een aantal 'specialisten' hebben zich al over deze wagen gebogen, wat een bende rode draden voor de LPG en losse stekkers her en der in het vooronder met als resultaat; hij loopt niet meer.
Gelukkig is er een Green Manual service book bij, dus we kunnen alles nazoeken en terug brengen naar origineel.

De voorruit bleek er vrijwel los in te liggen, en de roestende metalen clips heb ik er gelijk uitgehaald en ritueel naar de eeuwige jachtvelden verbannen (oud ijzer bak). Gelukkig valt het mee met de roest van de sponning.

Dat vind ik nou leuk en zo is de 140 bij mij een blijvertje geworden....

Juist, zie je dat er meer enthousiasten zijn!

Mijn eerste Volvo was een donkerblauwe 144, waar ik jaren in heb gereden, tot hij te slecht werd. Ik was altijd al erg onder de indruk geweest van de Amazon Combi, die vond ik zo mooi, terwijl ik de Sedan eigenlijk een beetje 'gewoontjes' vind. De volgende auto werd dus een Amazon Combi waar ik liefst in blijf rijden tot ik zelf te oud word, maar een vroege 145 zou ik ook graag willen hebben. Uiteraard donkerblauw, kleur 96... Liefst zwart metalen grille, oud dashboard, dat vind ik de mooiste.
Hoewel ik al jaren aan de Amazon ben, word ik nog altijd blij als ik een 140 zie rijden. Maar inderdaad, ze worden steeds zeldzamer.

Richard