Zie ik dit goed? (Tesla offline met 7-serie ernaast)

@flunche (Voorliggende vraag is wel een beetje nu... vanwaar kijk je Tesla filmpjes als Volvo-man?):

Filmpje kwam in YouTube als suggestie voorbij, waarschijnlijk omdat ik aldaar zo nu en dan TopGear en Duitse jaren 80 auto-reviews bekijk (die overigens geweldig zijn!). Ik vond het wel een leuk gegeven dat ie al die systemen uit heeft gekregen om er als ouderwetse achterwielaandrijver een beetje met te driften. En toen zag ik dat hij achtervolgd werd door een 7-serie

Een Tesla achter je is inderdaad een probleem, je kunt 'm beter vóór je hebben. Kwestie van gas geven en je ziet er niets meer van terug...

En de futuristische vormgeving van tegenwoordig. Kijk je dan onder de motorkap dan zie je een brok techniek waar niet door te komen is. Vor het verwisselen van een gloeilamp kun je je bij de dealer vervoegen. Hoe halen ze het i hun botte harses... Bij een 7 of 9 kun je gewoon om het blok heen wandelen...

Nu begrijp ik term Tesla Offline

Hallo Lex

Je schreef: "volgens mij valt het wel mee met de betrouwbaarheid van een Tesla"

Het artikel waarin de Tesla's nog slechter scoorden dan de Landrovers kan ik helaas niet meer vinden, maar <a href=" www.nrc.nl/nieuws/2019/11/20/in-3-jaar-m...-naar-tesla-a3981098 " target="_blank">deze over de taxi's op Schiphol zegt ook genoeg lijkt me. Het artikel is overigens in meerdere kranten verschenen, dat ik de site van het NRC gekozen hebt komt omdat die als eerste opdook.

groetjes

Mathy

Het is maar net hoe en wat je wil zoeken/vinden.
Volvo riep dit jaar nog 700.000 auto's terug wegens problemen met de brandstofleiding en/of brandgevaar door oververhitting van het inlaatspruitstuk....

Ik wilde er geen Tesla-haat-liefde-draadje van maken. Vond het gewoon leuk om te zien en te delen dat er ondanks de nieuwe technieken toch te behoefte is aan achterwielaandrijvers.....

We zijn er allemaal toch al achter dat de €'s tegenwoordig niet in de bouwkwaliteit van een auto gaan zitten, maar in alle andere zaken? Dit geldt zo'n beetje voor alle fabrikanten en zeker voor de partijen die een leaseauto van het jaar eruit willen poepen. Voor de bouwkwaliteit van Tesla is ook wel bekend dat ze qua chassis hopeloos zijn, maar qua techniek onovertroffen, maar daar zal ook verandering in komen.





www.bloomberg.com/graphics/2019-tesla-model-3-survey/

Nu vind ik nieuwe techniek ook hartstikke interessant en welke mogelijkheden je er allemaal niet mee hebt. Wanneer je een beetje op Youtube grasduint, dan vindt je onderhand zat projecten waarbij echte 'gear-heads' de aandrijflijn van een Tesla ombouwen in hun hobbywagen, puur voor de techniek en de immense kracht

Deze is dan ook wel leuk

<a href=" www.nrc.nl/nieuws/2019/12/12/hij-knelt-e...l-en-fysiek-a3983464 "> www.nrc.nl/nieuws/2019/12/12/hij-knelt-e...l-en-fysiek-a3983464

www.nrc.nl/nieuws/2019/12/12/hij-knelt-e...l-en-fysiek-a3983464

Volvo’s elektrificatiepad gaat niet uitsluitend over rozen. De elektrische XC40 is onderweg, een volgende generatie stekkerauto’s wordt ondergebracht bij het submerk Polestar, voorheen de tuningspecialist van het merk. Mooi zo. Maar omdat de grote schoonmaak jaren vergt, moet Volvo de transitiefase overbruggen met een ecologisch compromis; plugin hybrides die alvast een klein stukje elektrisch rijden.

Dat gaat met vallen en opstaan. In de XC90 T8 Twin Engine was ik teleurgesteld. Zo’n grote suv wordt met batterij en elektromotor een nog veel zwaardere suv, die een kansloze strijd voert tegen zijn BMI. Hij reed op kousenvoeten twintig kilometer elektrisch en daarna net als zijn niet-hybride concurrenten 1 op 10. Efficiënter is nota bene Volvo’s B5-diesel, in de XC90 nog leverbaar. Hij voldoet aan de strengste Euro6d-temp-emissienorm en loopt 1 op 14, klein wonder voor zo’n vetzak. Maar Volvo bouwt geen nieuwe diesels meer. De clou van ecomarketing blijft deugen voor de bühne. De beeldvorming is onverbiddelijk.

Van de stekkerhybride V60 T8 had ik bewolkte verwachtingen. Het hart van zijn aandrijflijn, een tweeliter turbo-viercilinder, staat bekend als een forse innemer. Het liet zich raden wat er zou gebeuren als de gewone, al 1.600 kilo zware benzine-V60 in zijn hybride-incarnatie nog eens bijna 400 kilo aan zou komen. Van 1 op 10 naar 1 op 11, voorspelde ik.

Mondjesmaat

Goddank heb ik me op hem verkeken. Hij rijdt elektrisch over 35 kilometer snelweg. Niet slecht, en na het leegrijden van de accu stijgt het verbruik verrassend mondjesmaat. Over 80 kilometer geeft de verbruiksmeter een gemiddelde van 3.9 liter op 100 kilometer aan, na 140 kilometer is het nog altijd 1 op 20. Hij kan dus echt wat. Mits je de discipline opbrengt consequent te laden, is elektrisch woon-werkverkeer met de T8 haalbaar. Dat is winst.

Het geheim is de gegroeide actieradius. Ruim 50 kilometer zou de T8 met zijn 11,6 kWh-batterij en 88 pk sterke elektromotor puur op stroom kunnen rijden. Dat lukt, vrees ik, alleen zonder tegenwind bij buitentemperaturen vanaf 20 graden. Bij de zuinigheidstest over B-wegen op een vroege, koude ochtend was ik wederom na 35 kilometer door zijn reserves heen. Interessant overigens hoe makkelijk je in normaal verkeer elektrisch rijdt met dat obese apparaat. Het stemt tot nadenken over de powerplay waarmee autofabrikanten hun ecoboodschap pluggen. Zelfs voor een tweetonner als deze grenst een systeemvermogen van haast 400 pk aan het absurde, als je bedenkt dat het testverbruik van 5,6 liter op 100 kilometer geheel te danken is aan zijn luttele 88 stroom-pk’s. Niettemin staat een eindscore van haast 1 op 18 als een huis.

Anderzijds had het zo 1 op 11 kunnen worden, als ik het ding in Top Gear-stijl de sporen had gegeven. Maar ik ben nu eenmaal Volvorijder van de oude stempel. Mijn generatie had genoeg aan 116 tamme Zweedse paarden in een degelijke, uit één charmant gekromde uitlaatpijp rokende station. Ik mis die tijd. Ik mis de eenvoud van een samenleving die maar twee tv-kanalen en slechts Volvo’s zonder multimediasystemen kende. Ik mis het land waarin de Volvoman en -vrouw per definitie iets verstandigs hadden gestudeerd en in een ABN zonder gehaaide ondertonen met twee woorden spraken. Waar rede, matigheid en beschaving heersten.

Dat zegt een reactionaire snob, correct. Maar de gelikte V60 doet me, bij alle lof die ik bij eerdere kennismakingen uit volle overtuiging uitsprak, te veel aan business denken. Niets tegen zakenmensen, maar ik ga innerlijk een beetje stuk als onze Volvo’s zo onterend naar hun Audi-universum lonken. Deze V60 is het getailleerde colbertjasje uit de garderobe van een ander mensentype, dat op te vermijden plekken powerpointpresentaties over duurzame verdienmodellen afsteekt voor een auditorium van jongens met suède puntschoenen. Hij knelt een beetje, mentaal en fysiek. De flanken van de auto hellen zo naar binnen dat de daklijn een obstakel voor je hoofd wordt. Mijn ideale Volvo was en is een overmaatse, mooi versleten kamerjas.

Tijd voor de renaissance van de Volvo-baksteen, een elitaire spartaan die de lijnen van klassieke Volvo-combi’s monumentaal rechtschapen naar het heden trekt. Met een winterhard batterijpakket van 100 kWh onder een laadvloer waar ik weer net als vroeger languit op kan liggen. Maak hem, Volvo. Noem hem voor mijn part Thunberg Combi, helemaal hip. Serveer ik hier een stukje neobaksteenmarketing waar de keynote-indringers met Audi-roots een punt aan kunnen zuigen.