Ik ben een beetje van de schrik bekomen, maar het was mijn 960 die daar stond uit te branden. Hij rook de laatste week een beetje naar benzine. Bij Nordicar zaterdag op de sleuteldag ernaar gekeken, de brandstofdrukregelaar was kapot. Onderdeel niet meer leverbaar, maar ik kon er wel even mee doorrijden. Dat even werd te kort.
Zondag bij de afslag van de A9 voor het stoplicht hoorde ik de brandstofpomp achter mij enorm janken. Gestopt op de parkeerplaats achter het stoplicht en even onder de kap gekeken. Niets bijzonders te zien en de motor maar weer gestart. Hij liep direct, maar stopte ook gelijk. Heel even later een doffe plof. Ik snel eruit en weer de kap open. Ik zie een oranje vuurgloed die mij heel snel de kap weer dicht doet gooien.
112 bellen en afwachten. Dat wachten duurt lang. De politie was er het eerst, maar zij kunnen ook niets doen. De brandweer was er na een minuut of 8. De straal erop en je weet dat het definitief einde project is.
De eerste minuten sta je trillend te kijken wat er gebeurt, maar al heel snel dringt tot je door dat er geen redden meer aan is. Er zat niemand in de auto, ik stond op een veilige plek en de auto vormde voor niemand een gevaar. Er kwam een soort berusting over me.
Binnen een half uur stond de auto op de bergingswagen en zat ik in de trein terug naar huis. Afgelopen, over en uit.
Vandaag wat verzekeringszaken geregeld en nadenken over wat nu. Geen idee nog, eerst dit afhandelen. Het wrak zal niet veel meer waard zijn, er komt een expert. Ik hoop dat hij ziet dat er een (zeldzame) goede bladveer onder zit, maar verder is er weinig meer te redden van de auto. Voor de masochisten onder ons doe ik er wat foto's bij.
De moraal van het verhaal: geen meter rijden als je brandstof ruikt! Ik heb een dure les gehad.
