Ruim 2 maanden en 10.000km ben ik nu in het bezit van mijn 780.
Vanmiddag rustig 110km/h zoevend op de snelweg bedacht ik mij wat een genot het is om in een dergelijke auto te (mogen) rijden.
Mijn ogen gleden over het dashboard, 11 graden gaf de buitentemperatuurmeter aan. Binnenin een comfortabele 22 graden en een verwarmde stoel. De cruise control hield de snelheid zoals altijd rustig vast. De vele lampjes op de equilizer deden druk hun best de tonen weer te geven welke uit de speakers te horen waren. Mijn gedachten bleven uit het niets én plotseling hangen bij een lezersreactie welke ik in de Autokampioen las naar aanleiding van het verhaal over de 780 van Huib de Vries (marketing man. Volvo Cars Nederland)
De betreffende lezersreactie vermeldde dat "de jeugd" geen brood in een auto als de 780 ziet. Het deed me denken aan mijn nog recente studietijd. Mijn huisgenoten konden mij niet begrijpen. De één reed een "dikke Golf" de ander een vroege A3 met de nodige esthetische aanpassingen en weer een ander had een discutabele 206. Ik ben mij ervan bewust dat het uitzonderlijk is dat studenten dergelijke auto's rijden. Echter mijn huisgenoten hadden allen daadwerkelijk gewérkt voor hun auto. Ook ik, en daar kwam ik in mijn eerste auto: een heel vroege Volvo S70. Mijn studiegenoten dachten allemaal dat ik de auto van mijn vader had geleend, óf dat hun huisarts op bezoek kwam. Ik liet het in het midden. Ik koos de auto immers voor mezelf. Mijn vriendin vond de auto "een lelijke, vierkante, grijze duif" Maar ik genoot van de auto. Ik had ervoor gewerkt, náást en vóór de studie.
Toen ik direct na de studie mijn eerste baan kreeg (auto van de zaak: hieperdepiep een gebruikte Volvo!) verkocht ik de S70. Tijd om een andere droom waar te maken: een P1800. Nog meer dan met de S70 dacht een ieder; die auto ís niet van hem. Wederom kon het mij niet interesseren. Ik genoot van de auto die bijna 2 keer zo oud was als ik. Nu weer een aantal jaren én een baan verder. De P1800 is er nog steeds, de auto van de zaak niet meer.
Toch 'moest' er een auto voor dagelijks gebruik komen. Dat het een Volvo wordt staat vast. Maar wat voor Volvo wil ik nu? Praktisch hoeft de auto niet te zijn. Speciaal des te meer. Een 960? een vroege C70? misschien een 262C? een 244? een 740 turbo? een 264TE? een 242GT? Wat wil ik het allerliefst? ja! een 780 móet het worden.
Dan de criteria: automaat moet het sowieso zijn. Schakelen is iets voor in de P1800. Ik rijd veel kilometers, dus een diesel loont. Maar LPG is ook prima en ruikt niet naar Duiste snelwegen. Wat voor kleur? Als ik ooit een nieuwe auto zou kopen moet het een zo gek mogelijke kleur zijn. Als het zou kunnen rijdt ik een Saffron kleurige S80 met groen leder. (inderdaad een onmogelijke combinatie) De 780 moest echter ingetogen en chique zijn. Rood metallic met beige leder heeft de voorkeur, op de tweede plaats komt donkerblauw met beige, op de voet gevolgd door wit met een zwart interieur.
Het is een donkerblauwe geworden met beige leder.
Terug op de lezersreactie: Als 24-jarige durf ik mezelf jeugdig te noemen. De confrontatie met de volwassenheid treft me echter steeds vaker. Echter zolang ik nog jeugdig ben, ben ik blij dat ik één van de weinige ben die een dergelijke auto op waarde weet te schatten. Ik hoef niet op te vallen met mijn auto, ik geniet er slechts van..
Ik dwaal af.. tijd om de afrit te nemen, bijna thuis. Plekje voor de deur. Auto parkeren en twee keer omkijken...
Ja, de jeugd ziet brood in de 780... al zijn het er maar weinig...
