Er komt geen polarisatiefilter, prisma of speciaal kristal aan te pas. Zo'n achteruitkijkspiegel is een mooi voorbeeld van doordachte eenvoud; het zijn in feite twee spiegels gecombineerd.
Net als bij andere spiegels zijn er twee vlakken, de voorste van het glas en daarachter die van de feitelijke spiegel. Beide vlakken reflecteren licht en werken daardoor spiegelend, maar het glas uiteraard veel zwakker dan de 'echte' spiegel. Bij 'normale' spiegels zijn deze vlakken parallel; bij de achteruitkijkspiegel staan ze echter onder een hoek t.o.v. elkaar, wat Baseman al aangeeft.
Bij veel omgevingslicht (i.e. overdag) gebruik je gewoon de reflectie van de spiegel. Het glasvlak ervoor staat onder een hoek naar beneden, maar zijn reflectie is nihil vergeleken met de spiegel, dus valt dat niet op.
Bij weinig omgevingslicht (i.e. 's nachts) wil je minder sterke reflectie om niet verblind te worden. Je klapt het apparaat omhoog en maakt dan gebruik van de (zwakkere) reflectie van het glasvlak, dat de plaats van de spiegel heeft ingenomen. Die spiegel staat dan omhoog gericht en reflecteert dus de hemel (van je auto, wel te verstaan), maar aangezien dat een donker vlak is, heb je daar geen last van. Totdat je de hemelverlichting aandoet, uiteraard.
Beetje uitgebreid antwoord misschien, maar dat leek me wel gepast voor dit ondergewaardeerd stukje eenvoud in onze auto's.
gr,Sander
