Een eigen 940...

Dag Volvo liefhebbers,
Inmiddels rijd ik al enkele weken rond in mijn eigen Volvo 940 Malmo, blackberry pearl, sedan uit het jaar 1996.
Na een roadtrip in een andere 940, de verhalen van mijn collega (ook volvo forum-lid) en mijn interesse voor de meer belegen wagens heb ik besloten om een eigen exemplaar te zoeken. Met hulp ging ik op zoek en vond er eentje die gereden werd als youngtimer. Motorisch was deze net onder handen genomen ivm een droogloper. Cosmetisch gezien was deze bolide wel toe aan wat liefde en heb dit inmiddels al redelijk uitgevoerd. Nieuwe deurpanelen, speakers, elektrische antenne, dikke armsteun, moddermatten, nieuwe raamschakelaar, andere kofferbakveren, witte lichtjes, originele grille en het aansluiten van de koelvloeistofsensor. Nu nog een kleine olielekkage, een volledige polijstbeurt en het vlotterprobleem oplossen en dan ben ik voorlopig weer helemaal bij.
Tot op heden ervaar ik een hele ontspannen en prettige houding tijdens het rijden en hoop dit met de huidige kilometerstand van 268.000 nog even te mogen doorzetten.
Op dit forum hoop ik af en toe wat informatie te vinden, zodat ik mijn 940 met de juiste aandacht kan behandelen.
Voor nu ben ik alleen nog op zoek naar originele zonwering zodat mijn dochter ondanks de airco haar hoofd koel kan houden. ( ik houd me aanbevolen)

Ik wens eenieder veel veilige kilometers toe.

Groet Mark

Ps. Mocht u denken, deze auto en de beschrijving van dit personage komen me bekend voor. Dat klopt! Zoals eerder genoemd kreeg ik hulp van eenVolvo liefhebber, deze heeft mijn verhaal al in geuren en kleuren verteld.

Leuk verhaal.
Welkom hier en dat je maar veel plezier mag hebben van je 940.
Ben je van 1984?
Kom een keertje langs op een sleuteldag (bij carlo bv Is altijd leuk).
Dan wil je waarschijnlijk ook lid worden

Grtz Daniel

Welkom bij de liefhebbersclub ! Je kunt er voorlopig mee vooruit met deze km stand !
Veel plezier, zowel met de auto als hier op het forum !

Hallo Mark, uitstekende keus, en wat een gave kleur! Ach ja, veel valt er de laatste tijd niet meer te kiezen. Het is meer een kwestie van mazzel hebben. Hoewel die ook steeds schaarser worden in het straatbeeld, is het tegenkomen van een Estate nauwelijks bijzonder. Een Sedan daarentegen, met z’n mooie, licht gewelfde brede kont en die grote tweedelige achterlichten, vind ik steeds weer een verademing om te zien: ze bestaan nog. Als ware het een al jaren uit het oog verloren familielid. En wat een prachtige lijn van de zijkant. Ik wens je er nog heel veel aangename kilometers mee!

Adriaan,
Verslaafd aan de Estate, maar nog steeds verkikkerd op de Sedan...