Christchurch, het onbehaaglijk gevoel en het gaat maar door...

Sommige onder de verenigingsleden had ik verteld van onze dochter die op haar eentje een toertocht ging maken door Nieuw-Zeeland met een ingericht busje. Vertrekken op 1 februari en terugkeren op 1 mei.Een lange tijd om je dochter te moeten missen.Gistermorgen voor 7 's morgens telefoon, m'n dochter! Op dat moment is het daar avond, 12 uur verder.AARDBEVING in Christchurch!Gelukkig heeft ze geen gevolgen ondervonden maar wat een miserie weeral voor die mensen daar.Pas nu, na net nog een telefoontje van haar, begint de onrust bij ons wat af te nemen.Maar laat ik het haar zelf vertellen in haar email aan ons vandaag.
Op dinsdag 22/2 om 12.50 's middags (voor jullie was het nog nacht) was er een zware aardbeving in Nieuw-Zeeland, 6.3 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag zo'n 10 kilometer ten zuiden van de stad Christchurch, in Lyttelton.In september 2010 was er ook een grote aardbeving geweest in de buurt van Christchurch, die was zelfs 7.1 op de schaal van Richter. Men heeft toen geluk gehad want het was toen heel vroeg op een zaterdagochtend; weinig volk in de stad en op straat dus. Wel materiele schade maar geen slachtoffers toen.Maar deze keer gebeurde het dus op een weekdag op het midden van de dag... Bovendien lag het epicentrum deze keer dichter bij de stad en was de aardbeving minder diep onder het aardoppervlak, en dus schadelijker. Een expert op tv wist ook nog te vertellen dat de beweging van en aan het aardoppervlak zelf groter was dan vorige keer.Veel meer materiele schade; veel gebouwen van meerdere verdiepingen gewoonweg ingestort, de kathedraal heeft plots geen toren meer... Er zijn ook veel doden, momenteel al zeker 59 en de kans is intussen klein geworden dat er nog levenden worden teruggevonden; terwijl er wel nog tientallen vermisten zijn.Wat mij betreft, ik was vorig weekend nog in Christchurch zelf. Zaterdag nog in het centrum geweest en foto's genomen van de kathedraal, de straten, ook van gebouwen die beschadigd waren door de vorige aardbeving. Maar het zag er al bij al goed uit daar.Zondag en maandag ben ik onderweg geweest, heb ik eigenlijk een lus gemaakt vanuit Christchurch naar het westen en weer terug. Langs spectaculaire mooie berglandschappen (de Lewis Pass en de Arthur's Pass); echt de moeite geweest. Gisteren, dinsdag was ik rond de middag terug in de buurt van de stad, op weg naar Dany, een vriend van Ben waarvan ik het busje leen, om daar een paar dagen te blijven. Hij woont in Little River, 40 km ten zuiden van de stad.Op het moment van de aardbeving was ik in Lincoln, in vogelvlucht zo'n 20 km verwijderd van het epicentrum denk ik, niet ver dus. Ik zat in mijn busje, maar stond geparkeerd. En zoals jullie in de andere mail hebben kunnen lezen, duurde het effe voor mijn frank viel. Het was echt alsof mijn busje door tien man dooreengeschud werd. Het duurde wel zo'n 7 seconden denk ik voor het weer stil werd. Ik kon natuurlijk nog niet vergelijken toen, en aangezien in op een redelijk veilige plaats was, leek het me nogal mee te vallen.Als ik in een winkel of huis had gestaan had ik er waarschijnlijk wel anders over gedacht; want dan hoor en zie je vanalles bewegen en vallen. Dus na die eerste schok besef je eigenlijk niet de impact en ernst van de situatie. Dan denk je nog "waaw - een echte aardbeving - dat ik dat meemaak..." Na een kwartier ongeveer was er weer een secondenlange zware schok, en dan begint het toch al minder lollig te worden. En naarmate je meer informatie te horen krijgt van andere mensen en het nieuws op tv ziet begin je pas te snappen wat er gebeurd is.En ook zenuwachtiger te worden... Al een geluk dat ik bij Dany was, die kon me wel wat gerust stellen.Wat nodig was, want er zijn enorm veel naschokken geweest, en geen kleintjes. Een tiental naschokken waren meer dan 4 op de schaal van Richter, wat al serieus de moeite is.De hele avond en nacht voelde je het huis regelmatig kort schokken of de grond onder je voeten beven. Soms net alsof je op een boot zit, soms meer het gevoel dat je in een kaartenhuisje bent. En dat gebeurde dus heel regelmatig, soms maar vijf of tien minuten tussen twee schokken.Dan begrijpen jullie wel dat ik heel slecht geslapen heb, het is eigenlijk best wel angstaanjagend. Het beste zou zijn dat je op de gazon kan slapen, dan voel je de bevingen minder hard, want als je binnen bent voel en hoor je het hele huis bewegen.Maar dus, ik wil zeker niet klagen, want veel mensen zijn er heel slecht vanaf gekomen...Vandaag, woensdag is het precies wel al beter. Af en toe voel je nog wat 'gebrubbel' of een soort van golven onder je voeten, maar het voelt niet zo schokkerig meer als gisterenavond. Gelukkig maar.Ik slaap nog 1 nacht in Little River, en trek dan verder naar het zuiden, wat verder weg van de rampzone. Het plan is nu om richting Mount Cook te trekken, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Om die vanop een veilige afstand te bewonderen natuurlijk... Groeten,Hedwig

Hedwig,
 
tel jouw zegeningen, dit was er één van!
 
Siang

en je hebt er zo'n 10.000 dus

Hallo Hedwig
Sterkte.
groetjes
Mathy

Ook al is ze al vele jaren volwassen. het is en blijft "je kleine meid" hè.
Dikke knuffel voor Irène en jou en hopelijk gaat ze nu heerlijk verder genieten van haar trektocht zonder deze spectaculaire avonturen. Voor haar slechts een groot verhaal, voor de inwoners van Christchurch een diep en levenslang litteken.

Beste Hedwig.
Indrukwekkend verhaal! Wij waren er exact 3 jaar terug om er een maand rond te trekken en het landschap is er werkelijk schitterend en de mentaliteit enorm prettig. Het verandert er met de gereden kilometer. Het gebied waar ze nu zit is ook zeer mooi, wij hebben er destijds minidolfijnen gespot tijdens een boottocht en ze nog kunnen aanraken ook.
Mount Cook is zeker een aanrader. Wij hebben een aantal nachten overnacht in Franz Josef (uitloper van Mt Cook) om daarna de gletsjer op te gaan met een heli om daar een paar uur te gaan stappen op spikes. Alleen die helitocht was al enorm geweldig! Genoeg ''out door'' te beleven en te zien. Of Slope Point (puntje zuiden) met zijn versteende bomen die met eb naar boven komen bij Curio Bay.
Succes verder gezien de omstandigheden!
Groet Rik
<img src="/sites/default/public_files/user3961/_MG_2692.jpg" width="320" height="480" />

Dank voor de leuke en bemoedigende reacties.Ze heeft veel geluk gehad.
Hoe oud en zelfstandig ze ook is ze blijft inderdaad wel je "kleine meid" zoals Jan aanhaalde.Het feit dat ze de hele reis in haar eentje maakt is in deze dan ook voor ons iets moeilijker. Maar haar kennende komt het wel goed.
Van de weinige foto's die ze tot nu toe heeft doorgestuurd de in mijn ogen mooiste:
<img src="/sites/default/public_files/user717/IMG_4134K.jpg" width="500" height="375" />
Groeten,Hedwig
 

Het gaat maar door aan die kant van onze wereldbol.Nu weer de aardbeving in Japan met de tsunami tot gevolg.De eerste berichten deden ons weer schrikken maar gelukkig verbeterden gaandeweg de vooruitzichten. Het zal wel meevallen aan de kant van NZ waar ze nu zit.
Haar berichtje deze morgen:Voor diegenen die het gehoord hebben van het tsunami-alarm voor alle landen rond de Pacific Ocean (na de zware aardbeving in Japan):voor Nieuw-zeeland is er ook een alarm maar ze verwachten golven van ca. 1m, vooral in het noordereiland en de noordelijke oostkust van het zuidereiland, pas tegen half zeven morgenvroeg.Ik zit momenteel helemaal in het zuiden, dus het zou hier ok moeten zijn.Ik blijf tv zien tot ik gerust ben om te gaan slapen, dus no worries!!! En anders ga ik niet slapen, klaar om hoger grond te zoeken!saar
Dan deze avond:Ik heb goed geslapen, net opgestaan omdat ik sebiet de boot moet pakken naar stewart island, om half tien. Als de boot vertrekt, dat weet ik niet...Heb net nog eens de stand van zaken gecheckt, en hier helemaal in het zuiden zouden de 'golven' pas rond half elf arriveren, maar tegen dan zijn ze echt miniem geworden.Dus we zullen zien of ik op stewart island geraak he!In ieder geval, no worries, ik ben wakker en onder de mensen, dus als er iets is kan ik meteen reageren!groetjes
Om af te sluiten haar mobiele huisje:<img src="/sites/default/public_files/user717/IMG_4208_1_b.jpg" width="500" height="375" />
Groeten,Hedwig
 

Jeetje Hedwig,
Je vaderlijke gevoel wordt wel heel erg op de proef gesteld.
Wens haar sterkte als je contact met haar hebt.
En natuurlijk ook sterkte voor jou en Irène
 
Groet,