velleman en condensatoren

In een andere discussie ("Het blijft tobben") komt onduidelijkheid naar voren, die ik vaker tegenkom op dit forum. Het gaat over condensatoren en vaak in relatie met een elektronische ontsteking zoals die van Velleman. Daarom bij deze een paar korte opmerkingen, niet heilig natuurlijk, maar misschien wel nuttig. Daarom ook even als apart topic geplaatst voor toekomstige verrekijkergebruikers.

Allereerst wordt hier en daar gezegd: de condensator komt niet zo nauw. Dat is terecht. De condensatorwaarde moet ongeveer zijn, wat de fabrikant van de ontsteking heeft aangegeven. Condensatoren worden namelijk af fabriek geleverd met een marge van soms zelfs 20% naar boven en naar beneden. (Dat is helemaal niet zo veel, weerstanden hebben standaard 10% marge, transistoren soms wel 300%). Dat een condensator 0.22 uF of 0.23 uF is, doet dan ook niet zoveel terzake.

Wanneer je twee condensatoren parallel plaatst, mag je de capaciteiten optellen. Dit zou het geval zijn, wanneer je een elektronische ontsteking aansluit. De condensator moet zo dicht mogelijk bij het schakelend element zitten, dus ofwel bij de originele contactpunten (als je geen Velleman gebruikt), ofwel bij de schakelende transistoren in de Velleman. Om die reden heeft de Vellemankit een eigen condensator OP DE PRINT. Je moet dan de oude condensator loskoppelen, anders heb je een te grote totaalwaarde!

De contactpunten zijn bij gebruik van de Vellemankit eigenlijk niet meer te beschouwen als 'schakelend element', maar meer als signaalgever. De stroom is dusdanig klein, dat er daar geen vonk wordt gevormd. En dat was toch één van de bedoelingen van die kit, nietwaar?

Verder moet een condensator, met een ohmmeter gemeten, een oneindige weerstand hebben, en dat heeft de mijne momenteel niet dus morgen gaan we die maar eens aanpakken

Koert,
Ik vind het vervelend om je tegen te moeten spreken maar je verhaal is niet correct. Met name je alinea over de twee condensatoren die parallel zouden staan. Veronderstel dat je de oorspronkelijke condensator (parallel aan de contactpunten) laat zitten dan wordt deze waarde NIET opgeteld bij de condensator die op het Vellemann kitje zit. Immers er zit een hele brok elektronica tussen de oorspronkelijke condensator en de condensator op het Velleman printje (C1 = 0.22uF). Fysiek zien deze condensatoren elkaar dus niet. Condensator C1 op het Velleman printje vormt samen met je bobine een zogenaamde LC slingerkring en moet op die manier de transistor T2 (TIP162) beschermen tegen al te hoge spanningen. Deze transistor slaat door bij 380V.
De oorspronkelijke condensator staat (als je hem zou laten zitten) in serie met R1 & R2 (elk 150 Ohm die parallel staan) Dit resulteert erin dat de ontsteking met ca. 10us vertraging zal reageren op het commando van de contactpunten. Gaan we uit van een primair zelfinductie van de bobine van 7mH dan levert dit samen met C1 een periodetijd op van 246us. In een worst case geval zal het dus 1/4 periode = 62us duren voordat de bobine zijn maximale spanning zal afleveren. Deze tijd is dus veel langer als de invloed van de oorspronkelijke condensator (als je die tenminste laat zitten) Onder normale omstandigheden zal de spanningsopbouw over de bobine wat korter duren maar nog altijd langer als de berekende 10us.

PS. Een poosje geleden heb ik een verhaal over deze materie geschreven inclusief (voor de echte hobbyisten) een zelfbouwschema. Zal vermoedelijk binnenkort in het VCM geplaatst worden.

Neeneenee, dat hoef je niet vervelend te vinden, integendeel! Allereerst is het juist hartstikke positief dat je mijn gestuntel aangrijpt om de correcte benadering weer te geven, leerzaam voor iedereen, mezelf voorop. Ten tweede is het een prachtige terechtwijzing van mijn zelfgenoegzaamheid. Het is tekenend, dat ik als MTS-elektrodocent regelmatig denk: o ja, dat zit natuurlijk zo - niet verder kijkend dan mijn neus lang is. En dan zit het helemaal anders... Dank! Je hebt helemaal gelijk, zag ik op het schema. Is het geen bezwaar dat je de waarde van L eigenlijk niet kent? (Kennelijk niet). En dat de oorspronkelijke C een low pass filter vormt, dat begrijp ik nu ook...
Maareh... de rest van mijn verhaal was toch niet zo verkeerd? Je zegt dat 'met name' de parallel-alinea fout is... 't Is weekend, dan staat mijn elektroverstand zeker uit...

<i>De contactpunten zijn bij gebruik van de Vellemankit eigenlijk niet meer te beschouwen als 'schakelend element', maar meer als signaalgever. De stroom is dusdanig klein, dat er daar geen vonk wordt gevormd. En dat was toch één van de bedoelingen van die kit, nietwaar? </i><br> Dat is niet <b>één</b> van de bedoelingen van de kit, maar de <b>enigste</b>. Andere voordelen dan het niet inbranden van de contactpuntjes heeft deze kit dan feitelijk ook niet. (afgezien van het feit dat de contactpuntopening minder nauw steekt)

Nououou... Velleman noemt het zelf pas als laatste voordeel van vijf: beter starten, minder luchtverontreiniging, economie op de brandstof, soepeler draaiende motor voor op zeer hoog en zeer laag toerental, en dan inderdaad minder slijtage. Nou vind ik dat allemaal nogal opgeblazen voor zo'n kitje. Dat van die contactpuntjes, dat moet ik nog zien (bij mij zijn ze in ieder geval gewoon versleten ). Wel rijdt de auto op laag toerental inderdaad iets minder schokkerig. Ik zou me op zichzelf wel kunnen voorstellen dat de vonken bij laag toerental en starten normaalgesproken wat zwak zijn en via de Velleman beter - maar dat is giswerk van mijn kant. Van beter brandstofverbruik heb ik niets gemerkt - alles bij elkaar merk ik dus eigenlijk zo goed als niks van de Velleman...

Een niet te vergeten belangrijk voordeel van elektronische ontsteking is een betere vonk bij lagere toerentallen, hier is de bobinespanning sterk omdat deze veel tijd heeft om op te laden waardoor er vonkvorming optreed bij de contactpuntjes, en bij hogere toerentallen de contactpuntjes dan een beetje gaan zweven.

Tuurlijk zegt velleman dat het veel meer voordelen heeft. Een producent van bougies met 2 electroden zegt exact dezelfde dingen.<br>Zoals je al eerder zei, gebruikt de velleman de contactpuntjes alleen als stuurstroom. Hierdoor zul je dus geen last meer hebben van vonkjes tussen de contactpunten waardoor deze zullen slijten. Dat is voordeel 1.<br>Daarnaast bepaald de openingsafstand van de contactpuntjes de oplaadtijd van de condensator, waardoor dit nauwgezet afgesteld dient te worden. Zeker bij een versleten verdeler kan dat dus nogal wat problemen geven. Aangezien de velleman niet gevoelig is voor de openingsafstand/tijd, is hij hier minder gevoelig voor. Je kunt een versleten verdeler daardoor weer beter laten vonken. Dat is voordeel 2.<br> Al met al zal een goede verdeler, met goede puntjes en een goede condensator net zo mooi vonken als de velleman. Als je een versleten verdeler hebt, kan de velleman die slijtage als het ware verdoezelen. In dat geval is het dus ook logisch dat daardoor: beter starten, minder luchtverontreiniging, economie op de brandstof, soepeler draaiende motor voor op zeer hoog en zeer laag toerental, het geval is... <br>Maar zaken als 'betere vonk bij laag toeren omdat de bobine meer tijd heeft om op te laden' of 'problemen met zwevende contactpuntjes' zijn kolder.