cathode bescherming. electronisch roestwering

beste lezers,

een kort voorwoord.

de eerste keer dat mijn b20f weer starte, vloog me het koelwater om mijn oren. Dit kwam omdat het alu huis van de thermostaat volledig opgevreten was.

dit heeft me aan het denken gezet, dat stuk alu moet als anode gewerkt hebben en is dus als eerste gecorrodeerd, het zelfde wordt bij schepen toegepast om corrosie te voorkomen.

nu als je dit gaat googelen kom je allerlei onzin tegen van gimmiks die te koop zijn die niet kunnen werken omdat het allen werkt als er een conductor aanwezig is zeewater in het geval van een schip.

bij mij heeft het koelwater hier waarschijnlijk voor dienst gedaan.

nu zit ik te denken om een stuk zink via een isolator een weerstand en een condensator aan de auto te maken zodat er een situatie ontstaat waarbij er een stroompje gaat lopen van de body naar het zink en weer terug kan.

zijn er mensen die hier over willen meedenken?

het zou zo mooi zijn om je wat minder druk te hoeven maken over het roest kevertje.

foppe

<p>Hoe oud is je thermosstaat huis en hoe oud is de auto. Ik denk dat je je druk maakt om niets want er is niets tegen te doen. Het gebeurt gewoon. Ik heb nog nooit een thermosstaat huis hoeven te vervangen omdat deze was weggevreten, oke die van mij heeft ook wat ingevreten putjes maar die zitten ook aan de binnenkant maar laat maar is kaal aluminium buiten liggen dan is langdurig vocht voldoende om het materiaal aan te vreten.</p><p> </p><p>In je thermosstaathuis zit een koperen thermostaat en je kop is van gietijzer en het thermosstaat huis is van aluminium, los dit maar is op (met recht)</p>

rene,

het punt is niet om het te voorkomen, maar het fenomeen te gebruiken! dus om de vorming van roest op ijzer te voorkomen door een minder edel metaal op te offeren!

dat een thermostaat huis als anode fungeert is een fenomeen dat ik wil gebruiken om de rest van de auto van roest te behoeden.

in het geval van deze motor zou deze motor dus minder geroest moeten zijn dan een vergelijkbare die niet toevallig een electronisch isolatie van het thermostaat huis had.

<p>Ik vindt het een beetje ver gezocht maar als jij het weet te voorkomen door dit toe te passen heb je volgens mij het ei van Columbus te pakken.</p><p> </p>

Hallo Foppe

Eigenlijk is alleen al het nadenken over zoiets leuk. Wat je eigenlijk zoekt is een metaal dat lager op de spanningslijst van metalen staat dan aluminium, en dus eerder "opgevreten" wordt. Of het dan nog nodig is een extra stroompje te laten lopen, betwijfel ik.
Uit mijn scheepsbouw-verleden weet ik dat bijvoorbeeld damwanden in zeehavens met dit soort bescherming uitgevoerd werden. Daar heeft het toch wat negatieven effecten, zoals "pitting"; kleine putjes waar het staal van het schip weggevreten is door electrolyse als gevolg van de kathodische bescherming van de damwand. Maar dan moet het schip er al vrij lang liggen. Wat ik hiermee wilde aangeven is, dat wanneer je het effect te zeer versterkt, er misschien ongewenste effecten bij andere metalen kunnen ontstaan.
Bij scheepsschroeven zie je, dat het zink en aluminium van de anodes neerslaat op de bronzen schroef. Brons bestaat voor een heel groot gedeelte uit koper, en dat staat hoger op de spanningslijst dan zink en alu. Maar staal ook, alleen niet zo laag als zink en alu, en daardoor gaan die eerst.
Ik weet eigenlijk niet of electrolyse de oorzaak kan zijn van jouw opgevreten thermostaathuis. Aluminium is ook heel gevoelig voor allerlei zouten en basen. Je weet nooit wat het allemaal te verduren heeft gehad!
Nog een weetje uit de klassiekerwereld:
Met dezelfde gedachte, het kathodisch beschermen van het koetswerk, hebben veel Engelse merken ge&euml;xpirimenteerd. Het uitvoeren van de electrische installatie met de plus aan massa is hier een voorbeeld van. Zo zou de stroom de andere kant op stromen en voorkomen dat het staal aangevreten werd. In de praktijk was er weinig tot geen verschil te merken; een Jaguar of een Minor roestten net zo hard als de merken op het continent!
Het verzinken van de tegenwoordige carrosseri&euml;n biedt overigens niet alleen bescherming door de zinklaag en het zinkoxide dat een ondoordringbaar huidje vormt bij beschadiging. Wanneer er een beschadiging van het zink ontstaat, "verhuist" een beetje zink door verschil in spanning naar het kale staal en kan daar oxideren en beschermen. Mits de beschadiging niet te groot is natuurlijk.
Al met al erg leuk om over te filosoferen, en er zou best eens iets uit kunnen komen. Maar eenvoudig zal het niet zijn. Toch blijf ik benieuwd naar andere reacties en zal graag een bijdrag leveren als ik kan.

Groet: Sven

hallo Swen,

ik heb nog even wat gezocht op het net en kwam dit tegen.

www.scienceprog.com/protect-you-car-from...ction/#comment-18226

dit is dus ongeveer iets wat ik bedoel.

ik begrijp dat je ook een koolstof hier voor kan gebruiken maar daar zie ik niet de voordelen van ten opzichte van een zink.

daarbij is het zo dat in deze schets de kring niet rond is, omdat onze volvo's nu eenmaal niet zeewaardig zijn, en we dus geen conductor (zeewater) voor de electronen hebben

ik kan me daar een bipolair condencator bij voorstellen die dat wel kan.

stof tot nadenken......

bedankt!

<p>Inderdaad een leuke discussie, maar volgens mij gaat deze (helaas) mank op een van de basisprincipes.</p><p>Wil er namelijk in dit geval een stroom kunnen gaan lopen dan heb je naast 2 materialen met een potentiaalverschil (bv. staal en zink) ook een electroliet (een geleidende vloeistof; bv. water) nodig. Door middel van een van buiten af opgezette spanning kan je een onedeler metaal nabootsen.</p><p>Bij een schip of een damwand is dit allemaal makkelijk, en werkt dit perfect. Zelfs bij stalen leidingen in de grond werkt dit. Het vocht waar onze auto's aan blootgesteld worden is te verspreid om als een electroliet voor de gehele carosserie te werken (tenzij je je auto de plomp in rijdt..........). Vandaar dat bij de nieuwe auto's ook de gehele carosserie verzinkt is. Hierdoor heb je op heel klein niveau de omstandigheden om het zink zijn werk te laten doen (als de lak van de plaat af is). Met 1 druppel water heb je dan een soort micro-klimaat waar dit prinicpe zijn werk doet (2 metalen met potentiaalverschil en een electroliet).</p><p>Helaas voor onze klassiekers moeten we dus al dit soort systemen categoriseren als "broodje aap".</p><p>groeten,</p><p>Robert</p>

Theoretisch zou je idee kunnen werken maar alleen zeer plaatselijk. Om bij de schepenvergelijking te blijven: het stroompje kan via het water een ongeveer even lang pad afleggen van de schroef naar het staal of de zinkanode. Met andere woorden, de weerstand van de geleider is in beide gevallen gelijk. Omdat zink onedeler is dan staal gaat het stroompje, door het grotere potentiaalverschil, lopen tussen de schroef en de anode.
Het voorbeeld in jouw idee met het draadje zou inhouden dat een stroom kan "kiezen" tussen een lange weg via het draadje naar elders, of een korte weg (met minder weerstand) via de koelvloeistof. Stroom gaat langs de weg van de minste weerstand. Je zult dus veel meer draadjesmoeten gebruiken. In theorie zelfs oneindig veel.
Engelse auto's uit de jaren 50/60 hadden vaak de + pool van de accu aan de carosserie. Een argument daarvoor dat ik eens gelezen heb stelde dat dit zou helpen tegen corrosie. Dat was in elk geval onzin. Engelse auto's uit die tijd rotten bijna net zo erg als franse.