Hoe hard gaat jouw Volvo eigenlijk nog?

 Afgelopen weekend had ik een momentje van zwakte… of noem het nieuwsgierigheid. M’n oude Volvo 142 B20 stond me zo onschuldig aan te kijken. En ik dacht: “Weet je wat, ouwe, laten we eens kijken of je nog ballen hebt.” Normaal rij ik als een keurige bejaarde – netjes 100 km/u, pepermuntje op het dashboard. Maar deze keer: pedaal op de plank, in z’n 4 richting het onbekende. Bij 130 dacht ik “hé, dat gaat best lekker,” overdrive erin, en hij bleef maar trekken. Teller vliegt richting 150. Stuur begint een beetje te trillen, alsof hij zelf ook denkt: “Gast, waar zijn we mee bezig?” Maar ik ben koppig. Door naar 165 op de klok (GPS zei 159, maar mijn ego gelooft de teller). Toen begon het stuur te dansen als een dronken eland en vond ik het wel mooi geweest. Weer braaf terug naar 100 km/u, motor op z’n gemak bij 3000 toeren, alsof er niks gebeurd was. Maar serieus: respect voor die oude bak – hij had er nog zin in! Heel even dacht ik wel: “Als ik nu de vangrail kus, eindig ik als urban legende op een forum voor onverantwoordelijke klassiekliefhebbers.” Dus: binnenkort toch maar even de voorwielen laten balanceren, voordat ik per ongeluk met m’n Volvo ga zweven. Onverantwoord? Misschien. Lollig? Zeker. Zou ik het nog eens doen? Hmm… laat ik eerst die wielen even fiksen...

gr Hans 

ps was op de Autobahn

Respectabele snelheden. 
En je PS laat zien dat je toch een beetje risicomijdend was, je reed niet harder dan toegestaan. alhoewel de Autobahn ook de Autobahn niet meer is op flinke stukken, en de dynamische signalering nogal eens wisselvallige maxima doorgeeft. Maar dat terzijde.

Dit heb ik ook eenmaal uitgeprobeerd met mijn PV544, bij 150 km/h (volgens GPS) ben ik zelf niet meer verder gegaan, ik heb het gelukkig overleefd.
Zeker bij een PV is alles boven de 110 gewoon gevaarlijk, je gaat zo over kop mij het minste rukje aan het stuur.
Alleen maar goed om even snel die vrachtwagen in te halen

Nog een een belevenis uit het verleden.Eind jaren zestig had mijn vader een rode Volvo Amazone 123 GT?. Hij was er ontzettend trots op; het was een sportieve en opvallende auto in die tijd. Wij woonden toen in Delft, en mijn vader reed regelmatig naar Friesland, vaak via de Afsluitdijk. Op zulke ritten gaf hij de Volvo graag de sporen, zeker op de lange, rechte stukken van de dijk. De motor gromde dan flink en hij genoot zichtbaar van het rijden. Op een dag, tijdens een van die ritten, reed hij weer eens stevig door op de Afsluitdijk, met het gaspedaal flink ingedrukt. Plotseling verscheen er een witte Porsche van de rijkspolitie naast ons. Uit de luidspreker klonk de waarschuwing: “Hallo… iets minder mag ook. U wilt toch veilig thuiskomen?” Mijn vader schrok, liet meteen het gas los en minderde vaart. De politie-Porsche gaf nog even flink gas en verdween vervolgens uit het zicht. Vanaf dat moment is mijn vader veel voorzichtiger gaan rijden. Het ‘even plankgas geven’ op de Afsluitdijk was voorgoed verleden tijd.

gr Hans en Joop 🪦

Hans,
Goed te lezen dat het "Oude Beest" dit nog in zich heeft. Ook goed te lezen dat de overdrive dit ook aan kan. 

Maakt me wel een beetje trots. Heb ik de boel toch goed gereviseerd!!!

Met technische groet,
Simon.!!

 

 Hoi Simon, Je mag oprecht trots zijn – je hebt het fantastisch gedaan! Ik ben dat zelf ook, en ik heb er echt veel plezier van. Ik ben wel benieuwd hoe het nu precies zit met de versnellingsbak. Zonder overdrive zijn de verhoudingen vrij kort, hij trekt net zo makkelijk op in zijn tweede versnelling als in de eerste, en hij rijdt ook heel soepel in z’n vierde versnelling. Ik weet dat die info ergens zal staan, en ik herinner me ook dat de poorten gepolijst zijn. Kwam nog iets anders tegen – is er bijvoorbeeld ook iets met de nokkenas gedaan? 

Groet, Hans

Hans,
Ik heb alleen de nokkenas-lagers vervangen. De Nokkenas zelf was pico bello. Volgens  mij een  Type A Nokkenas.

Wat mij toentertijd inderdaad wel opviel was dat al de inlaatpoorten mooi gepolijst waren. Kun je op de foto's nog zien. 

 

HAns,

Als je meer wilt weten over de overbrengingsverhoudingen, lees dan de info op deze link.
www.oudevolvo.nl/volvo/handige-informati...versnellingsbak.html

Let wel! De bak met overdrive die nu onder de 142 zit, is een M46 bak van een  Volvo240

Met mijn eerste 142  B20A (een 1972 auto gekocht in 1979) reed ik elke dag van Den Haag naar Amsterdam en terug. Normaal met een gangetje van 140-145 op de teller. Toen was die rit nog goed te doen in een zeer redelijke tijd. De auto kreeg van mij na aankoop direct LPG, hij had toen 100.000 km gelopen. Rond de 300.000km heb ik met een technische vriend de motor van nieuwe lagerschalen en zuigerveren voorzien en na ook nieuwe schakel pallen en synchromesh ringen gingen we weer vrolijk door.
Sterke motoren hoor, die niet stuk gaan van lang hogere toeren draaien. Ik ben dus nog steeds niet bang om harder te rijden met mijn auto's.

Simon,
ik ben nu op vakantie en ben je topic de 142 nog eens goed aan het doorlezen👍🏽 
Je hebt er veel aangedaan en maak ook echt geen zorgen dat er echt iets mis mee is. Wat op het verlanglijstje staat is de achteruit vervangen en de misschien de remklauwen achter. De remblokken zitten er best los in. Ik heb al nieuwe pinnen er in gezet maar met remmen hoor ze ze tikken. 


Tom,
Haha, ja, dat herken ik wel hoor! Mijn allereerste Volvo was een 121, begin jaren ’80. Die hebben we samen met mijn vader opgeknapt in zijn garage. Hij was ooit van een kapper geweest — onder de achterbank lag nog een hele verzameling kappersscharen, echt waar! Helaas heb ik er niet lang van kunnen genieten. Op een ochtend, net toen ik bij het stoplicht optrok, knalde er een bromfiets vol op de voorkant. Die arme man zat helemaal onder de auto… het vel van zijn scheenbeen was er zelfs afgestroopt. Vreselijk. Daarna was voor mij de lol er wel af. Auto verkocht — geen idee meer aan wie. Tien jaar later kocht ik een grijze 122S (althans, ik denk dat het een S was). Wat een plaatje! Uit Zwitserland, met de complete historie erbij: van het originele aankoopbewijs tot aan elk tankbonnetje. Op een dag waren we met het gezin naar de Efteling geweest. Op de terugweg even lekker doorgereden, toen ineens: bonk bonk bonk. Ik dacht dat de motor vastliep! Bleek het het fiberwiel te zijn dat in stukken was gevlogen. En nu rijd ik in een 142 — en die rijdt écht heerlijk. Rond de 100 km/u loopt ’ie als een zonnetje. En als je even wilt inhalen? Zo naar de 130, geen probleem! Groetjes,Hans