in zekere zin getuigen voorgaande korte reakties van een bij veel
Volvo rijders tamelijk verspreid, maar onuitgesproken, gevoel dat de oudere
Volvo modellen (tot en met Amazone) tegelijk een mannelijke als vrouwelijke
uitstraling hebben, maw kracht en elegantie.
Van de zeer vele artikelen in de clubbladen van de
voorbije decennia vergeet ikzelf dan ook nooit het niet-technische artikel
van clublid Henk de Bruijn met als titel "DWARREL" (zie pag. 20,21 in
"Uitgave nr 8; 1989 van de VOLVO V44 vereniging", lengte (zonder
de fotos) = 2 kolommen tekst
op 1 A4 blad), een volgens mij unieke literaire en poetische ode aan diens
1800 ES. (Nota: in het recente verleden was het voor V44 leden mogelijk bij de
redaktie van V44 of Volvo Classic Magazine kosteloos kopijen van artikels
aan te vragen).
Enige uittreksels (alleen op de
plaatsen waar 3 puntjes staan is tekst weggelaten):
"Opeens zag ik haar ................'t was in een flits. Maar ondanks dat
korte moment stond ze in mijn geheugen gegrift. Wat was ze mooi. En
dat staat dan zomaar naast je in een loeidrukke, pufhete stad, als je
ook stopt bij een verkeerspunt waar een voetgangersoversteekplaats is.
Nee, het waren geen hallucinaties, ze zag er werkelijk zo fantastisch uit,
ze was slank en gebronsd. Echt een opmerkelijke schoonheid, zoiets wil je in
je blik geangen houden, maar het licht sprong op groen. Door de snel
voorbijrijdende mensenmassa verlies ik haar uit het oog en is het moeilijk
haar achterna te gaan. Daar was ze weer!...De tijgerachtige ruggegraat gaf
spanning aan. Was het die prachtige gracieuze gang of kwam het door die
fraaie lijnen dat ze haar ongekende raffinement op perfecte manier liet
zien? Misschien was het wel de combinatie die mijn mannenhart echt een
paar slagen extra liet maken...........wat een beauty!... In gezelschap van
zo'n betoverende schoonheid kom je echt woorden te kort. Of ze gedachten
kon lezen weet ik nog steeds niet, maar met haar ietwat lage stem hoorde
ik haar zeggen: "Let maar eens op, dan zal ik je laten afzien langs diepten
en ravijnen om erna met betoverende kracht naar nieuwe toppen te
stijgen."... Opspringend uit mijn stoel kijk ik haar bewonderend
aan.............wat heeft ze toch gracieuze vormen zoals ze daar
staat.............groot, slank, en die bronzen huid laat haar lijnen zo
ontegenzeglijk fraai uitkomen. Daar zal je keer op keer van in vervoering
raken, want, zoals ze daar toch staat wat is ze dan toch uitdagend mooi
met d'r prachtige chromen bumpers..................mijn trots,
mijn 1800ES." Getekend: Henk de Bruijn
