Na de eerste indelingen kwamen we niet verder dan 90 equipes, wat wel een beetje weinig was. Het was nu tijd geworden om een team te gaan samenstellen, en na wat rond gebeld te hebben hadden we een leuk groepje. De eerste bijeenkomst was bij Rob Hendriks (onze nieuwe voorzitter). Hier kreeg iedereen voor het eerst te horen en te zien waar de locatie was. Door middel van een plattegrond met foto's werd iedereen ingelicht. Een begroting werd ook getoond. En zo langzamerhand werden de taken verdeeld. Met het hot item van het aantal plaatsen kwam ook naar voren hoe we dit op gingen lossen. Er werd afgesproken dat we met een grote groep naar het terrein zouden gaan om alles live te aanschouwen. Na het bekijken van het terrein bleef iedereen enthousiast We hebben toen alle plussen en minnen van de locatie naast elkaar gezet, de plussen wonnen. Ondanks dat we de auto's niet op het terrein zelf konden zetten, dit om de noodzakelijke kampeerruimte te winnen. De locatie was bepaald en na gesprekken met de beheerder, die we al in een vroeg stadium hadden, bleek dat er veel mogelijk was. We kregen alle hulp. Na elke bijeenkomst kwam het weekend dichterbij en was er weer een heleboel geregeld. Gelukkig hadden we nog een goed draaiboek van 1997. Voor de zekerheid hadden we de draaiboeken opgevraagd van de twee vorige weekenden. Hiermee konden we ons eigen draaiboek weer verbeteren. Het bleek ook dat sommige dingen, die in het begin wat betuttelend leken, toch hun nut hadden. Zoals de nooduitgangen van de tent / brandblussers / evacuatie van het terrein etc. Op de zaterdagavond tijdens het weekend bleek dat we toch niet met alles rekening hadden gehouden.
We wilden deze keer digitaal gaan, hiervoor hadden wij op onze site een pagina geopend ten behoeve van het kampeerweekend. Hierop kon je zien wie zich aangemeld had, wat de kosten waren, wat er te doen was in de omgeving met internet verwijzingen. Aangezien we nu tweetalig moesten gaan, hadden we de site ook in twee talen opgezet. Om iedereen een gelijke kans te geven werd de aanmelding via internet pas actief nadat het blad uitgekomen was. Het leuke was dat veel mensen toch het kaartje instuurden uit het blad met een e-mailadres erop geschreven. Door alle gegevens via de e-mail te laten lopen bespaarde dit ons veel tijd en geld. Van de 123 aanmeldingen werkten er 100 met e-mail. Ook onderling werkten we met internet, wat veel tijd scheelde. Wij zijn, denken wij, de eersten die dit hebben gedaan en na onze positieve ervaring denk ik ook niet de laatsten. Tijdens de voorbereiding kregen we ook het idee om het hele weekend vast te leggen op een CD-ROM en deze te verkopen tegen een klein bedrag. Bij de eerste inschrijvingen zat Jeanette Mulder, haar had ik ontmoet op de Campingreis naar Zweden vorig jaar en aangezien zij professioneel foto's maakt was de link snel gelegd naar onze CD-ROM. Bij de inschrijvingen bleven de Duitse inschrijvingen erg laag we hadden gerekend op circa 20 equipes dit werden er uiteindelijk 3, wat erg weinig was, jammer genoeg.
Zondags voor de Hemelvaart zouden we al met een aantal van de teamleiders op de camping gaan staan. We waren niet de eersten, de kliek van Regio Zuid was zaterdag al gearriveerd. Het weer, wat de week ervoor nog op zijn zachts gezegd nat was, begon warm te worden en liep op tot tropische waarden. Precies zoals we het geregeld hadden. Het terrein begon goed op te drogen en de beheerder kon eindelijk beginnen met maaien en het plaatsen van de speeltuin etcetera. Ze hebben enorm hard gewerkt om alles op tijd klaar te krijgen. Dinsdags kwam de tent, de toiletwagen, de bar, het springkussen en het elektra. Klaas en zijn helpers markeerden het terrein. GertJan richtte de bar in. Wim leidde het elektra. Ontvangst- pakketten werden klaar gemaakt. En zo waren er nog een aantal karweitjes die gedaan moesten worden. De dagen voordat iedereen zou arriveren waren druk, maar erg gezellig en erg heet. Woensdag en donderdag stonden we met een groepje klaar bij de poort om de eerste gasten te verwelkomen en hen een plaats toe te wijzen. Iedereen kreeg ook een kop koffie, thee of ranja tijdens de opbouw. Het plaatsen moest zorgvuldig gebeuren om iedereen genoeg ruimte te geven. Dus een plaatsje vrijhouden voor iemand anders kon niet, gewoon aansluiten. Hier was niet iedereen het mee eens, ondanks dat we het overal vermeld hadden, ons motto was, dan wacht je maar buiten de poort en ga je tegelijk naar binnen. Overigens, de eerste kampeerder kwam woensdag al om half 8 binnen, hij kwam uit Den Helder en was om 5.00 uur vertrokken. Het programma hadden we beperkt tot de basics, zoals een puzzeltocht, deze is in Duitsland toch anders met vergunningen etcetera, de feestavond, de BBQ en de zevenkamp. Laat ik verder de kinderactiviteiten niet vergeten, deze zijn zeer belangrijk. Het eigenlijke programma begon donderdagavond pas. Door het mooie weer kwam men meestal pas laat op gang in de tent, dit was duidelijk te merken in de baromzet. Mede door het weer hebben niet veel mensen gebruik gemaakt van de gelegenheid om de omgeving te bezoeken. Misschien is het een reden om eens terug te gaan. Ze kunnen dan weer van dezelfde camping gebruik maken.
De kinderactiviteiten liepen het gehele weekend gewoon tussen de andere activiteiten door en werden goed bezocht, onder andere werden er supergrote bellen geblazen, knopen gemaakt, dromenvangers geknoopt en nog veel meer. Veel trofeeën werden dan ook mee naar de tent genomen. Natuurlijk werd er ook veel gebruik gemaakt van het meertje om zich te verkoelen.Voor de kinderen die dan nog niet wisten wat ze doen moesten stond er de gehele dag een springkussen klaar. Donderdagavond mochten de kinderen het bos in om het smokkelspel te spelen, hoe donkerder het werd hoe heftiger iedereen te keer ging. Vooral Mike werd steeds wilder met het vangen van de smokkelaars. Het spel werd gespeeld met een grote groep en was vreselijk spannend. Na telling kwam het zelfde aantal kinderen weer uit het bos als er in gegaan waren, dat was een hele opluchting.
Vrijdag was er een puzzeltocht door de omgeving uitgezet door Frans, Henk en Manfred. Er deden toch nog een 80 equipes mee. Het opstellen was zo geregeld dat het naast de camping was onder de bomen. Na de start reden we door de bosrijke omgeving van Dingden. Gelukkig zijn onze wagens allemaal uitgerust met ARKO (Alle Ramen Kunnen Open), zodat we het tijdens het rijden koel hadden. Tijdens de stops konden we ook genieten van veel schaduw en mooie plaatsjes, zoals kasteel Anhold. Tijdens deze stop kwam er ineens een Nederlandse freelance fotograaf naar Klaas toe om te vragen of hij foto's mocht maken van de Volvo's. Hij maakte namelijk ook wel eens foto's voor Volvo Nederland. Daar hadden we geen problemen mee. Het werden er een paar meer dan hij in gedachten had, totaal 178 stuks. Eigenlijk wilde hij alle eigenaren een foto mailen, en vroeg daarom steeds naar de adressen, maar of dat gelukt is weet ik niet. Zijn administratie bestond namelijk uit allemaal losse papiertjes. In ieder geval heeft hij de foto's van de auto's direct op een CD-ROM gezet en deze een paar uur later aan Klaas overhandigd, of we alleen zijn Internet adres erbij wilden vermelden als we ze op onze eigen CD gingen branden. Dus als je nieuwsgierig bent, kijk dan op www.happytown.nl. Toch leuk, dit soort onverwachte dingen. Nog een voorval kwam van een Duitser, zijn vrouw had in de buurt van de Rijnbrug een hele boel oude Volvo's zien rijden. Ze heeft met haar "handy" (Duits voor mobieltje) direct naar huis gebeld en gezegd: "kom snel, er rijden hier een heleboel oude Volvo's". Hij is direct in zijn Katterug gestapt en is er naar toe gereden. Ja, maar waar kwamen ze allemaal vandaan? Hij is op de weg gaan staan en heeft er één aangehouden, daarna was het een kwestie van erachteraan rijden naar Dingden toe. Iedereen vond het een mooie rit en had ervan genoten.
De verkoop van de douchemunten gingen zo hard, deze waren niet aan te slepen. Op een gegeven ogenblik waren alle 1000 munten in omloop, en er was nog steeds vraag naar. We hebben iedereen maar verteld dat ze eerst maar eens moesten gaan douchen en dat de munten op de zwarte markt nu € 3,-- deden. Verbazing alom. 's Avonds was er een disco voor de jeugd, ook deze kwam wat laat op gang vanwege het weer (wat hadden we het slecht met het weer). Om 21.00 uur wilden we de prijsuitreiking doen van de rit, maar voor de 4 mensen die er toen in de tent waren had het geen zin. Daar ging onze mooie planning. Nadat Rene nogmaals met de megafoon over het veld gelopen had liep de tent vol en konden we verder met de prijsuitreiking en de disco. Het dreunen van de disco ging nog door tot een uur of één.
Zaterdag Rob, Ed en zijn jongens hadden voor de zeskamp allemaal touwen gespannen naar het eiland, want natuurlijk moest er iets met het water gebeuren. De bedoeling was om via de touwen naar het eiland te gaan, daar lag een berg onderdelen en een bak nummers. Je moest een nummer trekken, dat terugschreeuwen, zodat een paar teamgenoten het artikel erbij kon zoeken in de onderdeelboeken. Er werd dan teruggeroepen om welk onderdeel het ging, deze ging in een ton en werd zwemmend mee teruggenomen. De snelste tijd telde. Regio Oost keek dit eens aan, bekeek de spelregels en een slimmerd (Wim) had een veel snellere manier gevonden. Snel naar het eiland, roep een nummer, gooi wat in de ton en kom terug. De straftijd woog niet op tegen de tijdsbesparing. Dit gaf erg veel commentaar toen de tijd wel erg kort werd. Per toeval zat er ook nog een goed onderdeel in de ton. Veel protesten van de concurrentie. Het viel wel op dat tijdens het touwtrekken dezelfden die protest hadden aangetekend, creatief bezig waren met een boom en touw. Er was een regio die een aantal zwaargewichten in de strijd wierp en daardoor erg goed scoorde, die oosterlingen toch. Ook bij het autobandgooien werden de ploegen fanatiek aangemoedigd door het publiek. Hierna werd er wat uitgerust met een drankje en de BBQ en natuurlijk een duik in het water. De feestavond eindige wat abrupter dan we gepland hadden. De band, Baby Hübner, speelde goed en net toen iedereen lekker op dreef was, mocht ik (René) het feest naar de knoppen helpen.
Even voor 12.00 uur was de Polizei gesignaleerd, door onze jeugd, op de camping tegenover. Hierdoor kwamen al snel geruchten op gang en zaten we met een stel opgefokte en gestresste tieners. Bij navraag bleek dat er hulpgeroep van een kind in een bos was gehoord, met een boze mannenstem erbij. Direct hebben wij onze hulp aangeboden om te zoeken, dit was niet nodig. Even na 12.00 uur kwam de Polizei bij ons met de vraag of we wilde controleren of alle kinderen aanwezig waren. Nadat ik de muziek stil had gezet en dit had omgeroepen was de stemming echt weg. Zo een voorval stond niet in ons draaiboek. Hierna kwam er nog een politiehelikopter die met een warmtebeeldcamera het bos afzocht, er werden alleen maar een aantal dieren gezien. Later is er ook nog een peloton politie gekomen met een commandowagen en die hebben het bos nog een keer uitgekamd. Dit alles duurde tot ongeveer half 6 's morgens. De volgende dag, tijdens het bakken van de uitsmijters, kon ik iedereen vertellen dat het een loos alarm was geweest, er waren geen kinderen vermist en er was niets gevonden in het bos. Een hele opluchting.
Na het nuttigen van de boterham met een uitsmijter en ham vertrokken er toch al veel mensen. Hiermee deden ze zich te kort, want het was de hele dag nog heerlijk op de camping. De overdracht naar Regio Midden is jammer genoeg volledig in het water gevallen, maar voor ons kon het weekend niet meer stuk. In de middag zag ik een vader bij het water staan die zijn kinderen stond te roepen, hij wilde naar huis vertrekken. Hij wees naar een bootje en zei: "daar zitten ze, maar ze willen niet komen". Na tien minuten zag ik hem weer lopen met de boot, ik zei: "je hebt ze te pakken?". Nee, er zat iemand anders in de boot, de kinderen zaten nog ergens op het meertje. Uiteindelijk kon hij ze toch zo ver krijgen om naar huis te gaan. De leiding kon nu het terrein schoonmaken, de bar afbreken, de kas opmaken , afscheid nemen van iedereen die vertrok etcetera. Manfred (Duitse club) verbaasde zich erover dat er zoveel mensen even persoonlijk afscheid kwamen nemen en de teamleden bedankten voor het weekend. Hij zei: "ze hebben het echt een leuk weekend gevonden". Zijn wij Nederlandse Volvo-gekken dan zo anders als de Duitse? Onze EHBO-er Edy heeft in het weekend veel teken verwijderd, een paar mensen geholpen die in glas waren gestapt, een paar verstuikingen, een bijensteek en nog wat kleine dingen verholpen. Hierdoor is veel leed verzacht. Voor mensen die tijdens de zomervakantie een tussenstop willen maken is Dingden een mooie locatie waar het goed toeven is. Voor iedereen die het weekend nog eens wil zien, hebben we een heleboel digitale foto's op een CD-ROM gezet. En ik kan zeggen dat je daarop alles nog eens meemaakt.
Namens het gehele team willen wij iedereen die geweest is bedanken voor het gezellige weekend dat wij samen met jullie gehad hebben. René, Klaas, Manfred, Kees, Ed, Mike, Rob, Joop, GertJan, Edy, Henk, Rob, Wim, Frans, Wilco en alle anderen die ons hebben bijgestaan. P.s. We waren maandag aardig moe. Hierbij willen wij Regio Midden succes toe wensen met het volgende weekend in 2004, zet hem op jongens. Wij zullen ons dan lekker laten verwennen en toekijken hoe jullie ons gaan vermaken.
Door René Ruiter.
