Monte Carlo 2013
35 Equipes
Er hebben zich 35 equipes bij de Stichting Klassieke Automobielreizen aangemeld voor deze Alpentocht naar het kleine maar o zo rijke staatje Monaco. Ruim voor de datum van vertrek werden de deelnemende voertuigen gekeurd bij de Volvo-importeur in Beesd. Ondertussen zijn we daar al diverse malen te gast geweest. De keuringen werden weer verzorgd door een aantal TC-leden.
Voorbereiding
Uit gesprekken met deelnemers bleek dat men dat totaal verschillend doet. De een gebruikt het verstrekte routeboek als leidraad, de ander voert thuis de routes tot in detail in de eigen navigatie in. Nog weer anderen zoeken op internet allerlei bijzonderheden op die we tijdens de tocht tegen zouden kunnen komen en met een bezoek vereerd kunnen worden. In die zin is er daadwerkelijk sprake van een chauffeur en een navigator.
Preparatie van de auto
Voor een dergelijke pittige tocht zal de auto bij vertrek in zeer goede technische staat moeten zijn.
- Als je kijkt naar de APK van de auto, zou het verstandig zijn deze drie maanden voor vertrek te laten plaatsvinden. Een nog geldige APK kan immers bijna twee jaar oud zijn. Het beleid van de organisatie is er verder op gericht dat de auto voor de keuring klaargemaakt wordt en niet na de keuring, of naar aanleiding daarvan.
- Daarnaast is het aanbevelingswaardig als de eigenaar tot aan het moment van vertrek de Volvo regelmatig gebruikt, met als doel eventuele mankementen nog voor de start boven water te krijgen. Een remproef op een stil weggetje kan een indicatie geven hoe de remmen er aan toe zijn of vraag bij het garagebedrijf of de auto tijdens de APK op een remmentestbank mag.
- Eigenlijk zou het zo moeten zijn dat iedere Volvo-oldtimer-bezitter de geschiedenis van de onderdelen van zijn auto kent. Een logboek is daarbij een prima hulpmiddel. Is die geschiedenis er niet dan is controle van het onderdeel nodig. Roep de hulp van de vakman in als je daar zelf niet uit komt. Laat dan ook de compressie opmeten van de motor van je auto.
- Tenslotte zou iedere deelnemer een aantal relatief kleine reserveonderdelen zelf mee moeten nemen. Soms komt het aan op een boutje en moertje om verder te kunnen rijden. Daarnaast toch zeker ook een beperkte hoeveelheid gereedschap.
Van heinde en ver
Door de jaren heen leer je elkaar aardig kennen en dat is leuk. Je kent de deelnemers van de reis door Amerika, Italië of Engeland, altijd is het weerzien plezierig, maar bij deze rit waren ook een aantal deelnemers dat voor het eerst mee deed aan een buitenlandse rit. Tijdens de rit zouden we ook deze Volvoliefhebbers nader leren kennen.
Het technische team
Helaas moest het meegereisde technische team direct al aan de slag met een aantal auto’s met mankementen. Het is altijd vervelend als het je overkomt. Soms kun je er niets aan doen omdat je vertrouwen hebt gegeven aan een ander. Soms heb je zelf wat over het hoofd gezien en word je nu geconfronteerd met de gevolgen daarvan. Hans van Buiten en Karel van de Geef wisten als technische team de mankementen te herstellen, waarna de volgende dag iedereen van start kon gaan.
Negentien cols
Onder de negentien cols waren: Col du Bonhomme, Col du Télégraphe, Col du Galibier, Col d'Izoard en de Col de Turini. De laatstgenoemde col ligt in Provence-Alpes-Cote d'Azur en is totaal 15,3 kilometer lang waarbij een hoogteverschil van ruim 1100 meter overbrugd moet worden. De top ligt op 1607 meter. Het gemiddelde stijgingspercentage is 7,2%. De Col de Turini is bekend van de Rally van Monte Carlo en er worden regelmatig georganiseerde autotochten over gehouden. De eindeloze afdaling richting Sospel telt talloze haarspeldbochten. De col behoort tot de ‘Route des Grandes Alpes’ en ligt in het prachtige natuurpark Mercantour. Alle andere cols waren goed te berijden, maar de weg over deze col is smal en bevat talloze haarspeldbochten die je af en toe het gevoel geven dat je in een kermisattractie rijdt. De natuur is overweldigend en vooral schaduwrijk. Het is oppassen voor tegenliggers en af en toe stoppen we om te genieten van de omgeving. Andere deelnemers doen dat ook en zo tref je elkaar regelmatig op zo’n lange dag in de bergen.
Het rijden
Als je van autorijden houdt en dan ook nog in je eigen Volvo-oldtimer dan was het met bovenstaande cols voor de bumper volop genieten. Schakelen, gas geven, remmen en sturen het was een aaneenschakeling van handelingen om de Volvo over de cols te krijgen.
Daarnaast moest je natuurlijk de temperatuur van de koelvloeistof en daarmee ook van de motor in de gaten houden. Normaal gesproken kunnen de motoren prima tegen deze condities, mits alles in goede staat en met olie gevuld.
Vaak genoeg moest de tweede versnelling gekozen worden van onze Amazon en zelfs een enkele keer werd gekozen voor de eerste versnelling om de temperatuur van de motor niet al te hoog op te laten lopen. Eenmaal op de top van de berg werd dan geprobeerd om de temperatuur van de motor enigszins naar beneden te krijgen. Een enkele keer lukte dat niet waarna er een kleine hoeveelheid koelvloeistof uit het reservoir werd gebraakt. Dat was niet erg, later gewoon weer aanvullen.
De remmen
Ook werd de temperatuur van de remmen af en toe gecontroleerd. Even met je handen voelen aan de velg of wieldop en je weet of er teveel is geremd. Als je in de juiste versnelling de berg weer afdaalt hoef je alleen maar even bij te remmen om de snelheid eruit te halen. Soms was het gewoon hard werken.
De navigator
Nu kun jij het als bestuurder wel naar de zin hebben, maar hoe zit het de bijrijder of je navigator? Hij of zij zit geheel aan jou overgeleverd aan je zijde en moet dan maar alle vertrouwen in jouw stuurmanskunst hebben. In ieder geval kunnen zij wel volop genieten van de prachtige natuur en vergezichten. Maar zij zien natuurlijk ook de lange afdalingen en ravijnen.
Dat betekende verantwoordelijkheid nemen en samen proberen heelhuids aan de finish te komen.
Monte Carlo
Er was geen doorkomen aan, links en rechts stoven je de scooters voorbij en was het af en toe chaotisch. Toch nog maar ‘de kop’ er bij houden. We wilden wel graag ergens een finishlijn trekken in de rijke stad maar we kregen daar geen kans voor. Dat was in 2005 aan het eind van Route 66 wel even anders. Op het strand van Sante Monica werd toen een klein feestje gehouden. Wat waren we blij dat we de lange reis toen gehaald hadden.
Na kort overleg via de portofoon met de andere equipe besloten we de stad snel te verlaten en richting hotel te gaan. Voor sommige equipes werd de dag nog eens extra lang en moesten de reserves van het geduld aangesproken worden. Je hebt tolwegen waar je geld in een trechter moet gooien, waarna de slagboom omhoog gaat en jij je weg kunt vervolgen. Gooi dat geld nu niet naast de trechter, want je kunt hierna geen kant meer op. Je deur wil niet open, omdat je te dicht tegen het apparaat aan staat en achter je staat een lange rij bestuurders jouw manoeuvres ongeduldig waar te nemen. “Doe je toch nog opnieuw wat geld in de trechter” hoor ik u zeggen. Pfff, geen kleingeld meer. Nog een les. Het overkwam een aantal equipes. Niet alleen de naam van het hotel in je navigatie intoetsen, maar ook het adres. In een stad als Nice heb je grote kans dat er twee hotels zijn met dezelfde naam. Je hebt dan 50% kans dat je net bij het verkeerde hotel staat.
Evaluatie
Aan alles komt een eind, zo ook aan deze reis. Prettig was het van de organisatie om alle deelnemers nog even bij elkaar te roepen in de foyer van het hotel. Nog even wat dingen zeggen en daarna afscheid van elkaar nemen. Vervolgens ging ieders zijns weegs, want sommigen moesten na een paar dagen gewoon weer aan het werk. Anderen gingen in etappes naar huis en nog weer anderen bleven nog een week aan de Côte d'Azur en konden ook nog genieten van heerlijk weer. Bofkonten noemen we dat.
Het mooiste geluid
Twee mannelijke deelnemers rijdende in een prachtige rode Amazon hebben evenals de meeste overige deelnemers genoten van deze ‘Tour de France'. Maar voor hen kwam er nog iets bij. Hun Amazon was kennelijk uitgerust met een degelijke moderne audio-installatie. Dat maakte het voor hen mogelijk naar muziek te luisteren via de tuner en -wie zal het zeggen- misschien wel via allerlei cd’s of een mp3-speler. Echter, deze audio-installatie bleef onaangeroerd. De beide mannen waren namelijk van mening dat geen enkel muziekstuk of geluid, noch van Mozart noch van The Beatles of van Frans Bauer, opwoog tegen het sonore geluid van een B18 motor in de bergen.
