Heuvelrug toerrit 2013

Ook dit jaar organiseerde regio Midden de Heuvelrug toerrit.

Met een deelname van bijna 50 prachtige Volvo’s wordt deze steeds populairder. Ook andere regio’s waren van de partij!

Zondagochtend vroeg vanuit Hilversum via Utrecht (ik moest schoonzoon Tim ophalen) naar Leusden. Met het weer viel het reuze mee. Dat is mooi want mijn ruitenwisser is al jaren met pensioen. Zet je hem uit dan gaat hij nog minutenlang door in een sukkeltempo. Om kwart voor 9 kwamen reeds de eerste bolides aan bij restaurant ‘chalet Waterloo’. Wij kort daarvoor. Dit restaurant ligt aan een parallelweg en dit werd duidelijk in de aankondiging aangegeven. Toch meteen bij de 1^e hindernis de mist in. Deze moest je al vroeg nemen anders draaide het uit op keren. Natuurlijk was dat voor ons geen enkel punt.  

Bij aankomst en intekening stond namelijk de koffie en gebak al klaar.

Ook de te winnen bokaal stond reeds uitdagend te wachten op de nieuwe winnaar. Het zou weer een mooie puzzelrit worden.

Maar goed eerst moesten onze bolides op de foto. Afgelopen keren was Rob Kooi de hoffotograaf. Helaas hij moest om half 10 bij zijn zus langs (hij schijnt helpen te verhuizen). Daarom mocht ik de fotosessie houden. De auto’s werden keurig naar 1 plek gedirigeerd  en dan de photoshoot nabij de clubvlag. De avond ervoor heb ik wel 2x de batterij opgeladen om te voorkomen dat na auto 39 de batterij het af liet weten. Gelukkig ging het prima.

Op het moment van bijna 50 foto’s genomen te hebben weet je waarom je 2 jaar geleden een Amazon (blauw met wit dak) hebt gekocht. Het was liefde op het eerste gezicht voor dit type Volvo. Daarmee overigens de andere modellen niet te diskwalificeren.

Maar goed na ook de kattenrug van onze voorzitter dhr. Spaninks te hebben gefotografeerd, begon de rit van bijna 130 km.

Dit nog steeds onder redelijke weersomstandigheden. Ook weliswaar met trui en winterjas aan was het niet echt slecht. Af en toe een bui maar hoofdzakelijk droog. De tocht, in wezen een grote cirkel om Utrecht, leidde ons naar mooie plaatsen en wegen.

Toch maar weer goed uitgekozen door regio Midden, mijn complimenten.

Ook Tim, een jongen van 27, wist het te waarderen. Eigenlijk moet die jongen ook aan een Amazon.  Hij rijdt nu in een Japanner..

Zo rond 12.00 uur begonnen we honger te krijgen en parkeerde onze auto in het centrum van Breukelen te midden van een grote groep motorrijders. Had uiteraard veel liever bij de clubgenoten gestaan, maar die waren in geen velden of wegen meer te zien.

De motorrijders konden mijn nieuwe (simons) uitlaat qua geluid wel waarderen.

Na een flinke uitsmijter weer op pad, in de hoop nog wat leden te ontmoeten. Ha dat lukte pas bij het pondje van Culemborg. Tot grote verassing  stonden daar mijn overburen (Ria en Yuri): Volvo 240 en Ruud Klok: Amazon! Met hen opgereden tot de 2^e pont.

Daarna ben ik te weten gekomen dat Ruud een bijzonder hulpvaardige clubgenoot is. Toen de pont namelijk aan de overkant was en wij mochten wegrijden startte mijn motor dus niet meer. Ruud bedacht zich geen seconde en kwam met gierende vaart terugrijden. Hij had de theorie van de losse accukabel meteen paraat. Ze zaten inderdaad wat los, echter dat was niet de reden. Tijdens de overtocht had ik het licht en ventilator nog aan laten staan. Gebeurt me nooit…  Met een set startkabels was het in 2 minuten opgelost. Op de eerst volgende rotonde hadden we nog bijna een crash met Ruud. Hij moest zo nodig een paar fietsers galant voor laten gaan. Gelukkig ging het net goed.

Tim had het rond een uur of 3 wel gezien en wilde naar het restaurant voor het bier en de prijzen.

Een kwartier later kwam zijn wens in vervulling. Je moet die jongen tenslotte toch te vriend houden. Inmiddels waren er al een flink aantal bolides binnen gekomen. Niet lang daarna kon Jaap Blijleven in een klinkende speech de winnaars bekend maken.

Wij zien nu al weer uit naar het volgend jaar!

Tja, er zit niets anders op dan te erkennen dat dit inderdaad zo is. Helaas, onze excuses!

Ook aan alle deelnemers die de rit wel met een Katterug hebben gereden.

 

Erik Wielink