Traditiegetrouw is er bij Regio Oost in het voorjaar en het najaar een sleuteldag. Een goed moment om je auto weer klaar te maken voor het seizoen. Of om gezellig te kijken en bij te praten. Het is ook vooral een sociaal gebeuren. Dit voorjaar gaan we naar de Achterhoek. Op deze zaterdag 6 april 2019 zijn we te gast bij Volvo dealer Harrie Arendsen in Ruurlo.

Het belooft een mooie dag te worden dus we besluiten de Kattenrug maar weer eens uit te laten. Bovendien moeten we nog steeds een keer olie verversen. De vorige keer, bij de sleuteldag afgelopen najaar ging dat niet door omdat we geen nieuwe carterplug ring hadden en er bij de Volvo dealer ook geen konden kopen. Nu hebben we alles bij ons, inclusief een nieuwe ring. We weten inmiddels de weg naar Harrie Arendsen, we zijn er immers met de Snertrit in februari ook al geweest.
Op de parkeerplaats zien we al de nodige klassieke Volvo’s waaronder een groepje Kattenruggen. Natuurlijk sluiten we daar bij aan, er is nog plaats. Ziet er toch altijd weer leuk uit, zo’n groepje klassiekers. Binnen staat de werkplaats al helemaal vol, er wordt hard gesleuteld. De eerste die we treffen is een 240 op de brug, hier is zojuist een nieuwe V-snaar gemonteerd en hij wordt nu op spanning afgesteld. Daar kan je van boven zeer slecht bij, maar op de brug gaat dat prima. Al pratend valt op dat de nieuwe riem veel breder is dan de oude. Deze is origineel Volvo en dat maakt blijkbaar toch verschil.

Verder lopend komen we bij een Amazon met de motorkap open. De bougies liggen op het kleppendeksel. “Wat zijn jullie aan het doen?” De compressie is zojuist getest, want de auto heeft last van nadieselen en ze willen weten of dat komt door olie lekkage langs de zuigers. De compressie is hoog, over alle vier de cilinders, dus daar zal het waarschijnlijk niet aan liggen. De bougies gaan er weer in. Dan wordt de rest even nagekeken en blijkt dat er in de carburateur geen olie in de demper zit. Dat hoort wel, er moet voldoende SAE 20 olie in zitten. Die is niet voorhanden, maar ATF rood (automatic transmission fluid) is er wel en die heeft ook de goede viscositeit en nog het voordeel dat hij niet dunner wordt met warmte. Op zich verklaart dat niet het nadieselen. Maar het zou ook kunnen komen door de combinatie van euro 95 benzine en de hoge compressie. Een benzine met hoger octaan gehalte en/of een toevoeging zou wellicht kunnen helpen.
Ineens is het leeg om ons heen, waar is iedereen gebleven. Dan zien we in de showroom een groepje mensen en daar blijkt de koffie te staan. En niet alleen dat, maar ook dozen met heerlijke stukken appeltaart! Gastvrijheid wordt bij Harrie Arendsen met een hoofdletter geschreven, dat blijkt maar weer eens!

Na al dit lekkers terug naar de werkplaats. Inmiddels is er een brug vrij gekomen en we kunnen onze Kattenrug er op kwijt. Het olie verversen gaat voorspoedig, toch heel wat fijner dan op je rug in je eigen garage. Ook nog even het niveau in de versnellingsbak bekijken. Dat is een gepriegel, die stop kan er nauwelijks uit bij een Kattenrug, je zit vrijwel meteen klem bij de chassisbalk. Maar het lukt en het peil is okee. Als laatste de cardan en daar is het ook goed. Hij kan weer van de brug met lekkere verse olie.
Bij het verder rondlopen zien we een Amazon waar het kleppendeksel open ligt, hier zijn net de kleppen gesteld. En dat bleek nodig ook, ze stonden op één na allemaal te strak. Een teken dat ze toch geleidelijk inslaan in het gietijzer van de kop. Zolang ze nog niet aan het eind van het stelbereik zijn is dat geen probleem, maar je moet het dus wel regelmatig in de gaten houden, dat blijkt. Een loodvervanger zou misschien ook nog iets kunnen helpen, al zijn daar de meningen over verdeeld.
Een mooie zachtgele Amazon wordt aan alle kanten bekeken, hij wordt getaxeerd. Wat ons betreft mag hij een goede waarde krijgen, hij ziet er prachtig uit. Altijd heerlijk als je onder een motorkap kijkt en alles ziet er smetteloos uit. Hij is door de eigenaar zelf gerestaureerd, al dan niet met hulp van anderen, maar hier en daar zijn er nog wat technische dingetjes die niet helemaal perfect zijn. Hij meldt bijvoorbeeld dat het geven van een licht signaal niet werkt. Als hij geen lampen aanheeft, of alleen stadslicht, dan werkt het wel. Maar met dimlicht niet. Terwijl je het relais wel hoort klikken. Terwijl we zo staan te kijken en hij het demonstreert, blijkt ineens dat het signaal wel degelijk werkt maar op het dimlicht, niet op het groot licht. Dus als je met dimlicht rijdt, tja dan zie je ook geen verschil. Waarschijnlijk toch een kwestie van een aansluiting ergens verwisseld. We kwamen er al pratend niet precies uit, dan moet je echt op je schema kijken en dat was niet voorhanden. Voor de lol hebben we thuis even op ons schema gekeken. Bij gebrek aan een Amazon schema dan wel op een van de Kattenrug. Daar is het simpel, de lichtschakelaar voert de volle stroom, en het relais is alleen voor het signaal. Als dat relais werkt is het dus vanaf het relais aan de verkeerde draad aangesloten. We hebben ook nog een schema van een 1800 ES, daar is het ingewikkelder, dan wordt alles via een relais aangestuurd. Als dat zo is, is het een kwestie van twee draden aan het relais omwisselen. Ach, hij zal er vast wel uit komen met zijn eigen schema, misschien horen we nog eens hoe het afliep.

Na nog een rondje en even kijken bij een 240 die lekker helemaal nagekeken wordt, is het wel weer tijd om naar huis te gaan. Het is mooi weer, we maken er een leuk tochtje van. Het was weer een fijne sleuteldag en de gulle gastvrijheid van Harrie Arendsen maakte er helemaal een feest van!

Hartelijk dank aan Harrie Arendsen en de organisatie van Regio Oost!

Zaterdag 6 oktober 2018; vandaag is de najaars sleuteldag van Regio Oost bij Volvo Henk Scholten in Ede. Het is prachtig weer, dus een goede gelegenheid om de trouwe Kattenrug van stal te halen. Eigenlijk hoeven we niet te sleutelen, maar we bedenken dat we wel olie kunnen verversen. Toch makkelijker met een brug, dan op je rug onder de auto. De olie en een filter hebben we wel staan, alleen geen nieuwe ring voor de carterplug. Zoiets zullen ze bij een Volvo dealer toch wel hebben?
Als we aankomen zien we buiten maar één, wel mooie, crème Amazon staan. Maar gelukkig staan er binnen nog meer. Alles bij elkaar komen er zo’n 6 Amazons en dus één Kattenrug. Niet zo veel als vaak op andere sleuteldagen, maar het mooie weer zal zeker een rol gespeeld hebben.
We gaan eens binnen kijken. Alle bruggen en/of plekken zijn in gebruik. Vooraan staat een mooie groene Amazon met zijn koplamp er uit. Het blijkt dat de rechter koplamp het niet deed. Kwestie van een kapot lampje denk je dan, maar een nieuw lampje deed het ook niet. Dan wordt het serieuzer en moet er gemeten gaan worden. Toch wel spanning, en dan blijkt het nieuwe lampje ook kapot te zijn. Dat verwacht je niet. Een derde lampje brengt uitkomst, het werkt weer en de lamp kan weer in elkaar.
Een plek verder staat een crème Amazon. Hier worden de kleppen gesteld. Het is al bijna klaar en als de laatste klep gesteld is gaat het klepdeksel er weer op. Met een mooie dikke nieuwe kurkpakking. Bij het proefdraaien hoort de eigenaar ineens een geluidje dat hij niet eerder had gehoord. Zou dat te maken hebben met het kleppenstellen, en is er iets soms niet goed gegaan? Luisteren door diverse mensen levert geen duidelijk beeld op, maar het lijkt iets als aanzuiggeluid bij de carburateurs, of een soort piepje van de V-snaar bij de dynamo. In ieder geval niet iets dat ernstig lijkt.
Bij de buurman, een mooie rode Amazon, wordt het olie-niveau van de achteras gecontroleerd. Het is gelukkig allemaal goed. En we staan te kijken naar het koppelingspedaal, dat komt in rust een stukje hoger dan het rempedaal. Dat is niet normaal. Gelukkig blijkt dat het vooral een ‘loos’ stuk is: als je met je hand het pedaal indrukt tot je weerstand voelt van de hydraulische koppelingscilinder, dan is het pedaal precies op de zelfde hoogte als het rempedaal. Een kwestie van de aanslag aanpassen lijkt het. Maar nu zit dat achter de bekleding en die willen we hier niet lostrekken.
En dan is er nog een Amazon van een clublid die hem nog niet zo lang heeft, en hem als dagelijks vervoer wil inzetten. Er zit een plaatje op de motor geniet. Hij vraagt zich af wat dat is. Het blijken gegevens te zijn over de motor, waarschijnlijk een info plaatje van een revisiebedrijf al staat er verder geen bedrijfsnaam bij. En het type plaatje dat op het schutbord hoort te zitten is weg. Maar aan de hand van het chassisnummer en de telefoon van een van de aanwezigen kunnen we wel achterhalen wat het officiële bouwjaar is, want daar waren ook wat twijfels over. Zo zie je hoe nuttig zo’n dag is. Tussen al het gesleutel door wordt er ook vooral gezellig bijgekletst door iedereen en de koffie smaakt goed.
En dan komt er een brug vrij, wij mogen er met de Kattenrug op. Maar eerst maar even informeren of er een ring beschikbaar is voor de carterplug. Dat blijkt tegen te vallen, het magazijn is dicht en de monteur die we het vragen kan er niet in. En onze mede clubleden zijn ook van mening dat je toch liever niet de oude ring weer moet gebruiken. Okee, dan deze keer geen olie verversen, de Kattenrug mag lekker buiten in het zonnetje blijven staan. Terwijl we nog even bij die auto staan te praten, merkt een van de clubleden op dat er achter de grille een muizennest zit. Geen muis gelukkig, maar wel een verzameling schillen en resten van nootjes of dennenappels. Dat zal er wel een keer uit moeten maar je kunt er zo niet bij. Gelukkig weet iemand te vertellen dat de grille aan de binnenkant van de spatborden losgemaakt kan worden. Een klusje voor thuis.



En dan is het even na lunchtijd wel zo’n beetje gebeurd, we staan met zijn allen nog wat na te praten in het zonnetje en dan gaat iedereen weer verder van het mooie weer genieten. Toch zijn er de nodige klussen gedaan en een aantal Amazons weer beter op weg naar huis gegaan.
Met dank aan garage Henk Scholten voor de gastvrijheid.

Meestal is er één sleuteldag in het voorjaar. Maar nu is op verzoek van een aantal leden een tweede sleuteldag ingelast, mede om de auto klaar te maken voor de vakantie. Deze keer worden we gastvrij ontvangen bij garage Nieuwenhuijze in Deventer.
Het is een stralende dag, en warm, eigenlijk veel te mooi om in een donkere garage door te brengen, maar toch zijn er al diverse auto’s binnen als we aankomen. Zelf hoeven we niet te sleutelen, dus het wordt rondkijken, bijpraten en zo mogelijk iemand helpen.

Als eerste treffen we een smetteloos witte Amazon met de motorkap open. En vier man er omheen. Snel eens vragen wat daar aan de hand is. “Hij loopt op drie cilinders, de vierde, de achterste doet niet mee bij stationair lopen. Het maakt geen verschil of je de bougiekabel lostrekt, er is dan geen toerenval.” Inderdaad, dan doet hij niet mee. “Heeft hij wel een vonk?” “Ja, hij heeft een vonk, we hebben de compressie gemeten en die is goed, en de andere cilinders doen wel mee dus hij zou ook benzine moeten krijgen.” Tja, dan wordt het interessant. Vervolgens gaat het kleppendeksel er af en worden de kleppen nagekeken. In eerste instantie om vast te stellen dat de nokkenas niet is afgesleten. Dan zou hij wel compressie hebben, maar worden de kleppen niet geopend. Maar ze bewegen wel, dus de nok is niet (helemaal) weg. Of de lichthoogte genoeg is volgens het boekje is, wordt niet verder uitgezocht. De kleppen gaan zichtbaar open, dat is genoeg. Vervolgens wordt de klepspeling opgemeten. Aai, de uitlaatklep van de vierde cilinder zit veel te strak, geen speling te voelen. Deze wordt bijgesteld. De rest heeft voelbare speling en wordt verder niet precies opgemeten. Het kleppendeksel kan er weer op. Tenslotte wordt de ontsteking nog even nagekeken. De puntjes gaan goed open en lijken de goede opening te hebben. Dat wordt later nog even met een contacthoekmeter nagemeten en het klopt.

Dan het grote moment: starten maar! Tatáá, hij loopt weer op vier cilinders. Zou het dan toch door die klep komen. Vreemd want je zou verwachten dat hij dan minder compressie zou hebben, maar blijkbaar zit het dan net op het randje. Zo zie je maar, systematisch alles nalopen heeft zin!
Nu de motorkap toch open is, wordt meteen even gekeken of de carburateurs, dubbele SU’s, genoeg olie in de dempers hebben. Mis, ze zijn beide helemaal leeg. Dat is niet goed, dan gaan de zuigers die de sproeiernaald bedienen te snel heen en weer en kunnen zelfs gaan dansen. Dat verklaart ook de onrustige loop waar de eigenaar het over had. Er is hier niet de juiste olie aanwezig, dus de eigenaar moet thuis nog even aan het werk. Dat moet hij toch al, want we controleren ook nog even de remvloeistof met behulp van een metertje waar een behulpzame monteur van Nieuwenhuijze mee aankomt. Ook hier gaat het niet goed, te veel vocht in de vloeistof, vervangen dus. Als de eigenaar dit thuis aanpakt, is de auto technisch weer in net zo’n goede staat als het uiterlijk. Zo zie je duidelijk het nut van deze sleuteldag.

Op een andere plek wordt ook preventief onderzoek gedaan. Naar de staat van de remmen, deze keer. De 240 op de brug mist zijn wielen al en achter zijn de remblokjes aan één kant er al uit. Alle remmen worden zo nagekeken. De uitkomst: vóór moeten de klauwen compleet vernieuwd worden, achter alleen de zuigers en de rubberen hoesjes. Ook hier staat de eigenaar nog wat werk te wachten. De wielen gaan er weer op, en van drie kanten krijgt de eigenaar de ‘opdracht’ om eerst een paar keer het rempedaal in te trappen voor hij gaat rijden. Omdat de remcilinders terug gedrukt zijn, moet je eerst een aantal keren trappen voor de blokken weer netjes aanliggen en er druk ontstaat. Het zal je maar gebeuren dat je ineens moet remmen en er dan eerst niets gebeurt. Hij voert de ‘opdracht’ dus trouw uit.
Aan de andere kant van de werkplaats staat een mooie groene Amazon te pruttelen met een meetsonde aan de uitlaat. Hier wordt het CO gehalte gemeten. Hij heeft dubbele carburateurs en de eigenaar wil hem nu echt goed afstellen. Thuis kom je een eind maar dit soort apparatuur heb je niet. En het stelt zo een stuk beter af, nu weet je precies wat je doet. De begeleidende monteur van Nieuwenhuijze adviseert om hem niet te mager af te stellen. Dan loopt hij niet meer lekker.

En dan zien we een werkelijk schitterende zwarte P444 op de brug staan. Een blik aan de onderkant, oh wat ziet dat er lekker uit! Schoon en netjes, alles in de lak en de rest in een roestwerend middel. Het valt op dat deze auto niet helemaal origineel is, hij heeft een middenconsole met diverse schakelaars en meters, en onder de motorkap is ook zo het een en ander aangepast. En prachtige lederen stoelen binnenin. Deze auto is aangepast voor het grote werk, er zit dan ook een grote sticker op de zijkant van de Asia trip.
En ondertussen wordt hij minutieus bekeken door iemand met een clipboard. Aha, hij wordt ondertussen getaxeerd. Later vragen we aan de eigenaar of hij tevreden is over de uitkomst van de taxatie. Ja, hij is tevreden en hij komt in ieder geval uit bij zijn aankoopprijs. Dat is mooi, dan verlies je in ieder geval financieel niet als je auto onverhoopt total loss zou zijn. Maar je auto ben je dan wel kwijt, en dat is nog het ergste! Op mijn vraag aan de taxateur of het nu nog uitmaakt dat er allerlei zaken niet origineel meer zijn, zegt hij dat dat niet uitmaakt. Niet positief en ook niet negatief. Het is geen verkoopprijs, maar het gaat er om wat je nodig hebt om een vergelijkbare auto terug te kopen.
En dan, zo aan het begin van de middag, loopt het langzamerhand op het einde. Iedereen heeft zijn klus wel geklaard, de auto’s zijn klaar voor de vakantie of de eigenaar weet wat hij nog moet doen.
We gaan van het mooie weer genieten!
Onze hartelijke dankt voor garage Nieuwenhuijze voor de gastvrijheid en voor de monteurs die ons uiterst behulpzaam adviseerden en zonodig assisteerden. Het was weer een interessante en mooie sleuteldag!
Team Regio Oost.

Na goed voorbeeld van vorig jaar waren we op zaterdag 25 Maart jl wederom te gast, om onze klassieke Volvo ’s voor te bereiden op komend seizoen, bij Harry Arendsen Volvo Classic Center te Ruurlo. Zoals misschien nog in de herinnering ligt, heeft de regionale Volvo Dealer voor Twente en Achterhoek, Harry Arendsen, zijn activiteiten op gebied van Volvo Klassiekers en Youngtimers ondergebracht in de vestiging Ruurlo. Edwin Schlosser is er de kartrekker en door hem werden we weer gastvrij ontvangen op deze dag. Verder waren er 3 monteurs ter assistentie voor ons aanwezig en misschien merkwaardig maar dit zijn jonge gasten met een passie van vooral de 740 / 850-ers. Zij rijden daar zelf ook in, maar dan wel behoorlijk sportief aangepast en met aanzienlijk meer vermogen dan er standaard in deze wagens zit. Motoren getuned, grotere turbo ‘s, sterkere versnellingsbakken, andere wielen met banden en sportieve uitlaatsystemen.. Echt heel gaaf hoor.

De opkomst voldeed weer ruimschoots aan de verwachting met ruim 30 deelnemers. Alle aanwezige 8 bruggen waren dan ook doorgaans in gebruik. Activiteiten die gedaan werden waren zoal: Remmen demonteren, -schhoonmaken en -afstellen, uitlaten vernieuwen, kleppen stellen, afstellen, olie verversen, doorsmeren, brandstofmeter repareren, enz. Door de T.C. bij name van Gerrit ter Haar werden diverse taxaties gedaan en contacten gelegd om naderhand nog meer taxaties uit te voeren.
Voor koffie met cake en ’s middags, fruit, fris en nootjes werd gezorgd, alsmede een goody-bag bij vertrek als aardigheidje. Buiten op de parkeerplaats was het ook een gezellige drukte met verassende gave Volvo ’s als een totaal gerestaureerde pracht PV444 en een geheel originele 142. Deze laatste ontving uit handen van Harry Arendsen de originaliteitsprijs van de dag.

Het was terugkijkend weer een geslaagde dag op een locatie waar we graag terugkomen volgend jaar. Zie verder de foto ‘s.

Door een tevreden sleutelaar.